Ολεμάν

«Ολεμάν» μπορεί να είναι μια λέξη που δεν σημαίνει τίποτα, ή μια πολεμική κραυγή από παιδικό παιχνίδι του δρόμου, ή ακόμη μια μυστική συνταγή για τη δημιουργία του κόσμου.
Μέσ' από την ιστορία ενός αγοριού που μεγαλώνει στην ύπαιθρο της Αχαΐας και στις λαϊκές συνοικίες της Πάτρας, το βιβλίο παρακολουθεί το πλάσιμο ενός μικρού, προσωπικού κόσμου που ανοίγεται μέσα στον μεγάλο. Ζητώντας να ξαναδεί τα πράγματα με τα μάτια του παιδιού που ίσως υπήρξε, ο συγγραφέας επινοεί ένα «αυθεντικό» παιδικό βλέμμα. Δεν κρύβει βέβαια ότι πρόκειται για μια ματιά εκ των υστέρων, για τη διήγηση ενός μεγάλου, που ανασκαλεύει «το βούρκο της μνήμης» για να ανασύρει ασήμαντες, μοναδικές στιγμές, «γυαλισμένες στον τροχό της λήθης» -τέτοιες όπως ο λόγγος στην κάψα και στο σκοτάδι, η επίθεση στις χελιδονοφωλιές, το ημέρωμα των αγελάδων και το πνίξιμο των γατιών, η παρέα και οι αρχηγοί, το πρώτο τσιγάρο, το πανηγύρι του χωριού, το ταξίδι και η μετακόμιση, η πρώτη μέρα στο σχολείο, το πονηρό κούρεμα, τα αναπάντεχα σκιρτήματα για το γυναικείο κορμί, το άγχος της ορθογραφίας και της προπαίδειας, το ποδήλατο και το ποδόσφαιρο, το πρώτο σινεμά, ο ξαφνικός έρωτας...
Το Ολεμάν είναι έτσι ένα βιβλίο για την εμπειρία που, με τη μεσολάβηση της λήθης, έγινε μνήμη, ένα μυθιστόρημα μύησης στα οικεία μυστήρια της παιδικότητας και της πρώτης εφηβείας.