Επύλλια Ειδύλλια

Ο θείος Όμηρος, ος εγένετο των Ελλήνων σοφώτερος πάντων (Ηράκλειτος· απόσπ. 56), ευρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας των ποιητών της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κληροδότησε στον Ελληνισμό και στην ανθρωπότητα έναν ανεκτίμητο πνευματικό θησαυρό. Από τον θησαυρό αυτόν εμπνεύστηκαν οι ποιητές της κλασικής αρχαιότητας.
Κατά την Ελληνιστική περίοδο το πνεύμα του Ομήρου ενέπνευσε και καθοδήγησε λογοτέχνες και ποιητές, οι οποίοι συνέθεσαν έπη, όπως ο Απολλώνιος ο Ρόδιος τα "Αργοναυτικά", και μικρά έπη (επύλλια), όπως ο Καλλίμαχος την "Εκάλη". Ομοίως συνέθεσαν σύντομα ποιήματα της βουκολικής ζωής (ειδύλλια), με κύριο εκπρόσωπο τον Θεόκριτο.
Στα ειδύλλια εντάσσονται η Ευρώπη του Συρακούσιου Μόσχου (2ος αι. π.Χ.) και ο "Αδώνιδος Επιτάφιος" του Σμυρναίου Βίωνος (2ος αι. π.Χ.). Στη δύση της Ελληνιστικής περιόδου κατά τους πρωτοβυζαντινούς χρόνους επύλλια συνέθεσαν ο Μουσαίος το "Ηρώ και Λέανδρος" και ο Κόλλουθος την "Αρπαγή της Ελένης".
Στα κείμενα αυτά παρεμβαίνουν στην πλοκή εκάστης υποθέσεως η υπερκόσμιος καλλονή θεά Αφροδίτη και ο διάσημος ποικιλομήχανος φτερωτός γιος της [...].

Περιεχόμενα
- Επύλλια
Κόλλουθου Λυκοπολίτου: Ελένης Αρπαγή
Μουσαίου Γραμματικού: Τα καθ' Ηρώ και Λεάνδρου
- Ειδύλλια
Μόσχου Συρακουσίου: Ευρώπη
Βίωνος Σμυρναίου: Αδώνιδος επιτάφιος
- Απάνθισμα ειδυλλίων