Η Ιδιοπροσωπία του Νέου Ελληνισμού Ι, ΙΙ

Ας αρχίσουμε με μιάν αναγνώριση αδυναμίας: ο τίτλος της παρούσης εκδόσεως συνιστά σύζευξη δύο όρων, των οποίων η σάρκωση είναι υπό συζήτησιν και διόλου γενικώς αποδεκτή. Ορισμένοι συγγραφείς αμφιβάλλουν άν ο Νέος Ελληνισμός κατόρθωσε να σχηματίση δικό του πρόσωπο· άλλοι χαρακτηρίζουν τη σχετική συζήτηση σαν προσπάθεια καλύψεως των μυθολογικών αναγκών της κοινωνίας· άλλοι διερωτώνται αν μπορή να νοηθή διάσταση προσωπική μέσα στο μαζισμό που εκτρέφει η τεχνολογική κοινωνία· άλλοι σμφισβητούν τη δυνατότητα συστάσεως προσώπου με κάποια σταθερά χαρακτηριστικά μέσα στη δίνη των συνεχών αλλαγών στις οποίες υπόκεινται τόσο το κοινωνικό σύνολο όσο και τα επί μέρους άτομα.