Προσεγγίζοντας το Ολοκαύτωμα στο ελληνικό σχολείο

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε μια έντονη δημόσια αντιπαράθεση γύρω από τους τρόπους με τους οποίους θα όφειλε να συγκροτηθεί η ιστορική κουλτούρα των νέων μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Το βιβλίο αυτό, παρουσιάζοντας ένα εκπαιδευτικό ερευνητικό πρόγραμμα για μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου επικεντρωμένο στις διδακτικές προσεγγίσεις του Ολοκαυτώματος, υποδεικνύει έναν τρόπο για τον μετασχηματισμό της τάξης σε ιστορικό εργαστήριο, σε «πεδίο διαμόρφωσης ιστορικών δεξιοτήτων». Προσεγγίζοντας το οριακό φαινόμενο του Ολοκαυτώματος με σύνθετη και πολυπρισματική ματιά, αναζητώντας τους παράγοντες που ορίζουν την ιστορική του μοναδικότητα και ερμηνεύοντάς τους, αναδεικνύοντας τη δομική του σχέση με την ιδεολογία του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και ιδιαίτερα με τον αντισημιτισμό και τον εξολοθρευτικό ρατσισμό και ταυτόχρονα διερευνώντας τις ιδεολογικές αφετηρίες όσων αμφισβητούν ή αρνούνται απροκάλυπτα την ύπαρξή του, οι ιστορικοί που εργάστηκαν γι' αυτό το πρόγραμμα οργανώνουν την παιδαγωγική τους πρόταση σε τέσσερις ενότητες: στην πρώτη δίνεται το θεωρητικό και ιστοριογραφικό πλαίσιο του φαινομένου του Ολοκαυτώματος, στη δεύτερη διερευνάται η σχέση ιστορικής συνείδησης και μνήμης, στην τρίτη, με γνώμονα την καταστατική λειτουργία του αναλυτικού προγράμματος στο μάθημα της Ιστορίας στις δυτικές χώρες, επιχειρείται να αναδειχθεί το κοινό παιδαγωγικό-διδακτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται για την προσέγγιση του Ολοκαυτώματος στο σχολείο και στην τέταρτη προτείνονται τρόποι για την ένταξη του ιστορικού αυτού φαινομένου στη διδακτέα ύλη των ελληνικών σχολείων. Στόχος των εκπονητών του συγκεκριμένου προγράμματος είναι, μέσα από τη θεμελίωση μιας στοχαστικής και υπεύθυνης ιστορικής εκπαίδευσης και κουλτούρας, να επιτευχθεί η καλλιέργεια της κριτικής ιστορικής σκέψης των παιδιών, η πολιτική τους κοινωνικοποίηση, η ενδυνάμωση της δημοκρατικής συνείδησης και η κατανόηση της σημασίας που έχει η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σπουδαία και νηφάλια προσπάθεια σε μια εποχή όπου επικρατούν οι ιδεολογικές χρήσεις της Ιστορίας. Πέρα από το πρόγραμμα καθεαυτό, αξίζει ο αναγνώστης να σταθεί στις παρατηρήσεις του Γιώργου Κόκκινου περί του σκοπού της ιστοριογραφίας και της ιστορικής εκπαίδευσης, καθώς επίσης και περί της σχέσης Ιστορίας και μνήμης - ιδιαίτερα, μάλιστα, στην (τόσο επίκαιρη σήμερα!) επισήμανσή του ότι πολύ συχνά οι εσωτερικές εντάσεις της μνήμης παρεμβαίνουν στην ελευθερία της ιστορικής έρευνας και παρακωλύουν το έργο της.



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 28/09/2007