Το θείον πάθος σε πίνακα του Γεωργίου Κλόντζα. Μνήμη Μανόλη Χατζηδάκη, Ακαδημία Αθηνών, 18/3/2003

[...]Ο Κλόντζας ακολουθεί δρόμο ανεξάρτητο από τους άλλους κρητικούς ζωγράφους. Συνήθως απομακρύνεται αποφασιστικά από την βυζαντινή παράδοση και ζωγραφίζει πολυπρόσωπες συνθέσεις σε μικρή κλίμακα, παραφορτωμένες με δευτερεύοντα επεισόδια, που είναι έντονα επηρεασμένες από τον σύγχρονο Ιταλικό μανιερισμό. Τα εικονογραφικά του θέματα είναι συχνά πρωτότυπα , -η χρωματολογία του πλούσια , με Ιδιαίτερη έμφαση στο κόκκινο. Οι καταβολές της τεχνοτροπίας του μπορούν ν' αναζητηθούν σε όψιμα παλαιολόγεια έργα, όπως εικονίδιο της Πινακοθήκης Τρετιακώφ που αποδίδεται σε μαθητή του Θεοφάνους
του Έλληνος , αλλά και στο έργο του κρητικού ζωγράφου της αμέσως προηγούμενης γενιάς Μάρκου Βαθά, που είχε εγκατασταθεί στην Βενετία, όπου πέθανε το 1578. '0 Κλόντζας είχε ιδιαίτερη επίδοση στην ζωγραφική τριπτύχων, σφαλισταρίων όπως ελέγοντο τότε. Μεταξύ των θεμάτων που ζωγράφισε συχνά και που ενέπνευσαν μεταγενέστερους αγιογράφους είναι -ή Δευτέρα Παρουσία και η εικαστική απόδοση του ύμνου 'Επί σοι χαίρει.[...]