Τα χρηστήρια ελάσματα της Δωδώνης. Των ανασκαφών Δ. Ευαγγελίδη.Τόμος Ι ΙΙ

Δημοσίευμά μας για το οποίο είναι υπερήφανη η Εταιρεία και πρέπει να είναι υπερήφανοι όλοι οι Έλληνες αρχαιολόγοι, είναι το έργο τριών προσώπων που δεν βρίσκονται στη ζωή. Τού Σωτήρη Δάκαρη, της Ιουλίας Βοκοτοπούλου και του Τάσου Χριστίδη με τίτλο "Τα χρηστήρια ελάσματα της Δωδώνης των ανασκαφών Δημητρίου Ευαγγελίδη."

Πρόκειται για τη συστηματική δημοσίευση σε δύο τόμους 1127 σελίδων, των χρηστηρίων επιγραφών χαραγμένων σε μολύβδινα ελάσματα τα οποία βρέθηκαν στις ανασκαφές του ιερού του Διός στη Δωδώνη από τον Δημήτριο Ευαγγελίδη. Η προσπάθεια σύνταξης του έργου αυτού άρχισε το 1982 με τον καθαρισμό, συντήρηση, σχεδίαση, φωτογράφιση των χιλιάδων ελασμάτων, την ανάγνωση των 4.216 χαραγμένων επιγραφών και τον σχολιασμό τους. Η κακή μοίρα πήρε και τους τρεις συντελεστές πριν προλάβουν να παραδώσουν το έργο τους. Στις 25 Αυγούστου 1995 απέθανε η Ιουλία Βοκοτοπούλου, στις 6 Δεκεμβρίου 1996 ο Σωτήρης Δάκαρης και στις 26 Δεκεμβρίου 2004 ο Τάσος Χριστίδης. Χάρη στις φροντίδες του «Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη» στη Θεσσαλονίκη, του Διευθυντού του κ. Γιώργου Παπαθανασίου και της αδελφής του Τάσου Χριστίδη κυρίας Λευκής Χριστίδη παραδόθηκε στην Εταιρεία το ηλεκτρονικό χειρόγραφο όπως το είχε διαμορφώσει ο Τάσος Χριστίδης. Με την επιμέλεια στην αρχή του καθηγητού κ. Κυριάκου Τσαντσάνογλου και κατόπιν, έως το τέλος, του φιλολόγου κ. Σωτήρη Τσέλικα το έργο έλαβε την τελική μορφή του, αυτήν που δημοσιεύτηκε, με τη συνεχή φροντίδα εδώ στην Εταιρεία της κυρίας Ηλέκτρας Ανδρεάδη και τη βοήθεια του κ. Γιώργου Παπαδόπουλου, ο οποίος και συνέταξε το επιστημονικό ευρετήριο του έργου έκτασης 140 σελίδων.
Το χειρόγραφο δόθηκε στο τυπογραφείο το 2005. Η τυπογραφική εργασία διήρκεσε οκτώ χρόνια για να γίνει το βιβλίο όπως θέλαμε, όσο είναι δυνατόν για τέτοια μεγάλα έργα, όταν οι δημιουργοί τους δεν υπάρχουν. Χρειάστηκαν συνολικά 31 χρόνια, μια ολόκληρη γενεά, για να συνταχθεί το έργο και να τυπωθεί. Από αυτό και μόνο βγαίνει ένα δίδαγμα για το οποίο το Συμβούλιο της Εταιρείας είναι υπερήφανο. Παρά τις αντιξοότητες, τις οικονομικές δυσχέρειες, τους θανάτους των δημιουργών του έργου, τις σημαντικές δαπάνες έως την ολοκλήρωση της εκτύπωσης, μάλιστα σε χρόνια δίσεχτα και δυστυχή, το έργο ολοκληρώθηκε γιατί της Εταιρείας μία είναι η πολιτική της, εκείνη των ιδρυτών της το 1837 που αταλάντευτα εφαρμόζει: «εν γένει να πλουτισθή η Επιστήμη ο,τι πλείστον και ο,τι τάχιστον». Καί τον σκοπό αυτόν δεν τον αλλάζει και γι’ αυτό είναι πάντα νέα και σύγχρονη, και δεν μοιάζει ούτε συγγενεύει με την κοσμική αρχαιολογία όπως την εμφανίζουν τα εφήμερα δημοσιογραφικά δημοσιεύματα.

Περιέγραψα πολύ σύντομα το ιστορικό της δημιουργίας του έργου. Περισσότερα θα βρήτε στον πρόλογό του και ακόμη περισσότερα αν το ξεφυλλίσετε και το μελετήσετε. Στον πρόλογο αναφέρονται όλοι όσοι εργάστηκαν, όσοι πάσχισαν και συνέβαλαν στο να γίνει το βιβλίο που αποτελούσε αίτημα επιστημονικό και ηθική υποχρέωση της Εταιρείας η οποία δεν μπορούσε να αφίσει να χαθεί στη λήθη ο κόπος και η γνώση τόσων συνεργατών της.

Τού βιβλίου η κυκλοφορία θα καθυστερούσε ακόμη αλλά χάρη στην οικονομική συμβολή του Υπουργείου Πολιτισμού διά της Γενικής Γραμματέως κυρίας Λίνας Μενδώνη, της Ακαδημίας Αθηνών διά της Συγκλήτου της, και του «Ιδρύματος Πέτρος Χάρης» και του Προέδρου της Ακαδημαικού κ. Θανάση Βαλτινού, φθάσαμε στο τέρμα της προσπάθειας δικαιώνοντας τους κόπους και το όραμα των συγγραφέων του που αποτελεί ταυτόχρονα εκπλήρωση του εθνικού και επιστημονικού σκοπού της Εταιρείας.