Η Νομενκλατούρα

Πρόλογος: Ζαν Ελενστέιν


«Η Νομενκλατούρα, αυτή η άγνωστη μέχρι σήμερα λέξη, εκτός από έναν κύκλο ειδικών, αξίζει να γίνει τόσο γνωστή όσο και ο όρος Γκούλαγκ. Σημαίνει την τάξη των νέο-προνομιούχων, αυτή την ερυθρά αριστοκρατία που διαθέτει μια δύναμη που δεν έχει προηγούμενο της στην Ιστορία, αφού αυτή αποτελεί και το κράτος. Της έχουν απονεμηθείτεράστια και ανπαλλοτρίωτα προνόμια (ντάτσες και κατοικίες πολυτελείς, λιμουζίνες, οδηγοί, εστιατόρια, μπουτίκ, κλινικές, ειδικά κέντρα αναπάυσεως και μάλιστα σχεδόν δωρεάν).
Η αφήγηση που κάνει στο τέλος του βιβλίου ο Βοσλένσκι, για μια μέρα της ζωής του Ιβάν Ντενίσοβιτς, επικεφαλής τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ, μας κάνει να γελάσουμε αλλά μαζί και να κλάψουμε.
Το γεγονός ότι το βιβλίο μας αναστατώνει, το ότι η αλήθεια μας συγκλονίζει, το ότι μας αναγκάζει να προβληματιστούμε, αποδεικνύει αμέσως .οτι δεν είναι κοινότυπο και ότι αξίζει να του αφιερώσουμε λίγο από το χρόνο μας».
Ζαν Ελενστέιν



Ο ξένος τύπος θεωρεί ότι η έκδοση της "Νομενκλατούρας" αποτελεί τόσο σημαντικό γεγονόςμ όσο και η έκδοση των βιβλίων του Τρότσκι και του Μίλοβαν Τζίλας. Για πρώτη φορά, ένας ιστορικός, ο οποίος γνωρίζει τους προνομιούχους της ΕΣΣΔ, αφού και ο ίδιος υπήρξε ένας απ' αυτούς, αναλύει αυτή την τάξη και περιγράφει την καθημερινή τους ζωή.