0
Your Καλαθι
Πόλεις Μάσκες και Κορμιά
Περιγραφή
Οι τρεις φωτογραφικές ενότητες του βιβλίου του Γιάννη Βουλγαράκη στεγάζονται κάτω από τον τίτλο «Πόλεις, Μάσκες και Κορμιά» που αποτελεί απόδοση στα ελληνικά της συλλογής διηγημάτων του Μισέλ Τουρνιέ, “Petites Proses”. Στην έκδοση αυτή ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ως το μέσον αφήγησης διαφόρων ιστοριών.
Στην πρώτη ενότητα ο Γιάννης Βουλγαράκης επιχειρεί ένα ταξίδι μέσα στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, το Μεταξουργείο και τα Εξάρχεια. Περίπατοι και περιπλανήσεις στη πόλη μας φέρνουν αντιμέτωπους με μια σειρά από νυχτερινές αποσπασματικές εικόνες, μιας Αθήνας των αισθήσεων και της φθοράς της γοητείας και της υποβάθμισης.
Στις δύο επόμενες ενότητες μελετά το ανθρώπινο σώμα και διατυπώνει μια δική του προσέγγιση πάνω στο πώς ορίζεται το όμορφο και το άσχημο, το αληθινό και το ψεύτικο και το πώς το βλέμμα έχει μάθει να διακρίνει, ακολουθώντας συγκεκριμένα, βαθιά εδραιωμένα, στερεότυπα.
Κούκλες φυλακισμένες μέσα σε βιτρίνες, στέκονται αυτάρεσκα, κοιτώντας τους περαστικούς μέσα από τις ανέκφραστες μάσκες τους με μια απαράλλακτα ομοιόμορφη αδιαφορία. Σώματα καλοφτιαγμένα, με τέλειες αναλογίες, φιγούρες αποξενωτικές που προωθούν το ίνδαλμα του πώς πρέπει κανείς να μοιάζει, μεταμορφώσεις του τεχνητού και πρόσκαιρου χαρακτήρα του θηλυκού.
Σε αντιπαράθεση γυναικεία σώματα, επηρεασμένα από τον χρόνο, γυμνά, στρογγυλεμένα, σώματα που έχουν να αφηγηθούν το καθένα μια προσωπική ιστορία, μια ενδεχομένως επώδυνη περιπέτεια που κρύβει αλήθειες για τη φθαρτή σάρκα. Κορμιά που συνυπάρχουν με χώρους πληγωμένους παραβιασμένους, βυθισμένους στην ανθρώπινη λήθη.
Ο Γιάννης Βουλγαράκης χρησιμοποιώντας μια πλούσια χρωματική βεντάλια εκφράζει τις βαθιές ανησυχίες του για τη ζωή. Με τα έντονα κορεσμένα χρώματα μιλάει για την αποξένωση και την εχθρότητα του αστικού τοπίου, με τα πλαστικά και ψεύτικα κοντράστ για την αιώνια μοναξιά της κούκλας-ίνδαλμα, και τέλος με την απαλή χρωματική γκάμα του για ένα σώμα τόσο αληθινό αλλά την ίδια στιγμή τόσο επηρεασμένο από τον χρόνο που έχει περάσει ή που θα περάσει με ανελέητη ταχύτητα από πάνω του.
Στην πρώτη ενότητα ο Γιάννης Βουλγαράκης επιχειρεί ένα ταξίδι μέσα στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, το Μεταξουργείο και τα Εξάρχεια. Περίπατοι και περιπλανήσεις στη πόλη μας φέρνουν αντιμέτωπους με μια σειρά από νυχτερινές αποσπασματικές εικόνες, μιας Αθήνας των αισθήσεων και της φθοράς της γοητείας και της υποβάθμισης.
Στις δύο επόμενες ενότητες μελετά το ανθρώπινο σώμα και διατυπώνει μια δική του προσέγγιση πάνω στο πώς ορίζεται το όμορφο και το άσχημο, το αληθινό και το ψεύτικο και το πώς το βλέμμα έχει μάθει να διακρίνει, ακολουθώντας συγκεκριμένα, βαθιά εδραιωμένα, στερεότυπα.
Κούκλες φυλακισμένες μέσα σε βιτρίνες, στέκονται αυτάρεσκα, κοιτώντας τους περαστικούς μέσα από τις ανέκφραστες μάσκες τους με μια απαράλλακτα ομοιόμορφη αδιαφορία. Σώματα καλοφτιαγμένα, με τέλειες αναλογίες, φιγούρες αποξενωτικές που προωθούν το ίνδαλμα του πώς πρέπει κανείς να μοιάζει, μεταμορφώσεις του τεχνητού και πρόσκαιρου χαρακτήρα του θηλυκού.
Σε αντιπαράθεση γυναικεία σώματα, επηρεασμένα από τον χρόνο, γυμνά, στρογγυλεμένα, σώματα που έχουν να αφηγηθούν το καθένα μια προσωπική ιστορία, μια ενδεχομένως επώδυνη περιπέτεια που κρύβει αλήθειες για τη φθαρτή σάρκα. Κορμιά που συνυπάρχουν με χώρους πληγωμένους παραβιασμένους, βυθισμένους στην ανθρώπινη λήθη.
Ο Γιάννης Βουλγαράκης χρησιμοποιώντας μια πλούσια χρωματική βεντάλια εκφράζει τις βαθιές ανησυχίες του για τη ζωή. Με τα έντονα κορεσμένα χρώματα μιλάει για την αποξένωση και την εχθρότητα του αστικού τοπίου, με τα πλαστικά και ψεύτικα κοντράστ για την αιώνια μοναξιά της κούκλας-ίνδαλμα, και τέλος με την απαλή χρωματική γκάμα του για ένα σώμα τόσο αληθινό αλλά την ίδια στιγμή τόσο επηρεασμένο από τον χρόνο που έχει περάσει ή που θα περάσει με ανελέητη ταχύτητα από πάνω του.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
