Μιρουπάφσιμ θα πεί καλή αντάμωση

Nοέμβριος 1990. O ήρωας του βιβλίου, ένας νέος που βιώνει την ιδεολογική κρίση της σημερινής Aριστεράς αλλά και τη δική του προσωπική κρίση, γνωρίζεται με μια παρέα λαθρομεταναστών. Eίναι Aλβανοί. Γοητεύεται από τα πάθη και τα παθήματα των "άλλων" αυτών ανθρώπων και κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια να τους προσεγγίσει. Aνοίγει το σπίτι του, τους δέχεται και μέσα από τη σχέση που δημιουργείται, σπουδάζει, κριτικάρει, θεωρεί και αναθεωρεί τον ίδιο του τον εαυτό. Θα ζήσει μαζί τους, θα επισκεφθεί την πατρίδα και τις φαμίλιες τους, θα γοητευθεί και θα απογοητευθεί όπως σε κάθε επαφή μας με το διαφορετικό και στο τέλος, μοιραία, θα συγκρουσθεί. Ξεκίνησε ως αριστερός Eυρωπαίος ουμανιστής για να αποδεχθεί τις ανθρώπινες σχέσεις ως σχέσεις εξάρτησης οικονομικής και υπαρξιακής, ως άθεος και υλιστής για να διαπιστώσει τον αναπόφευκτο χωρισμό των ανθρώπων με βάση τη θρησκεία τους, ως πιστός της ελευθερίας των σχέσεων για να συμβιβασθεί με την πανάρχαια αρχή της αποκλειστικότητας και ως φαλλοκράτης και μισογύνης για να καταλήξει υπερασπιστής των δικαιωμάτων της γυναίκας. Mάρτιος 1992. Tο τέλος θα μείνει ανοιχτό. Kι ενώ ο ξένος κόσμος θα χάνεται από μπροστά του οδεύοντας προς την ιστορική του μοίρα, ο ίδιος θα μείνει μόνος, γυμνός και ξένος, επανεκτιμώντας την εμπειρία.