Η ενδυμασία στη Ζάκυνθο μετά την ένωση 1864-1910

(Ίδρυμα Αγγελικής Χατζημιχάλη)

Το ένδυμα συνιστά το alter ego του ανθρώπου, περιέχει σχεδόν τα πάντα, όσα κάθε φορά είναι ο ίδιος. Εύλογα λοιπόν "η εξέλιξη των ενδυμάτων συνδέθηκε πάντοτε στενά με την ιστορία και την κοινωνική ζωή ιδιαίτερα".

Αυτή τη δυνατότητα του κοστουμιού να εξωτερικεύει, να μεταδίδει, να αισθητοποιεί, κατά κάποιον τρόπο, το εσωτερικό περιεχόμενο μιας προσωπικότητας, [...] θέλησε να μελετήσει η κυρία Βρέλλη, μ' ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Όπως λέει η ίδια στην εισαγωγή της, η εργασία της "έχει ως σκοπό μια επισκόπηση του ερωτικού, κοινωνικού και αισθητικού υπόβαθρου των ενδυμάτων στην ιστορική τους εξέλιξη αφενός, και αφετέρου τον εντοπισμό αυτών των χαρακτήρων στην ζακυνθινή ενδυμασία (αστική και λαϊκή, γυναικεία και αντρική, καθημερινή, γιορτινή και του γάμου), [...] στην περίοδο 1864-1910".

[...] Έτσι η εργασία της κυρίας Βρέλλη είναι και ένα ιδεολογικά άλμπουμ, το οποίο, πίσω από τη γοητεία των χρωμάτων και των μορφών, της ποικιλίας και της πολυτέλειας των υφασμάτων, των στολιδιών και των στολισμών, κρύβει και δραματικές εντάσεις συγκρούσεων διάφορων στάσεων, τάσεων, φιλοδοξιών, συμφερόντων, ενδιαφερόντων. Το ένδυμα δεν "απεικονίζει" μόνο τον άνθρωπο, αλλά και τους ανθρώπους ως ομάδες.