Βαβυλωνία

Είναι μεν αστείον, αλλ' είναι και λυπηρόν εξ εναντίας τις εις μίαν συναναστροφήν διαφόρων Ελλήνων, Κρητών, Αλβανών, Βυζαντίων, Ανατολικών, Επτανησίων και λοιπών, άλλον να μιγνύη λέξεις Τουρκικάς, άλλον Ιταλικάς, άλλον Αλβανικάς, άλλον διεφθαρμένας, και εις την αυτήν στροφήν όλοι Έλληνες όντες, να μη δύνανται να εννοώσιν ο είς τον άλλον χωρίς της ανάγκης μεταφράσεως ή εξηγήσεως των προφερομένων αφ' ένα έκαστον λέξεων, ώστε η συναναστροφή εκείνη να καταντά Βαβυλωνία.
Την λυπηράν αυτήν κατάστασιν εις την οποίαν εξετραχηλίσθη η Ελληνική γλώσσα μη θελήσας να εκτραγωδήσω, εθέμην σκοπόν να κωμωδήσω, ώστε δια της αστειότητος μάλλον να καταρτισθώσιν οι κακώς προφέροντες την Ελληνικήν γλώσσαν, και να προτραπώσιν εις την κατά τόπους σύστασιν σχολείων προς εκπαίδευσιν της νεολαίας των, παρά διά των ελέγχων και της πικράς επιπλήξεως, αι οποίαι βέβαια ήθελον τους δυσαρεστήσει.
Δεν αποβλέπω προς εμπαιγμόν των παρουσιασμένων εις την Σκηνήν προσώπων αλλ', ως είπον, προς καταρτισμόν και την διάδοσιν της παιδείας προτροπήν.