0
Your Καλαθι
Το καντήλι της Ουμ Χασίμ
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
ένα μικρό απόσπασμα:
«Άρχισε η εφηβεία και το σώμα του –σαν από ανάγκη– πήρε να ζωηρεύει. Ήταν το θύμα δυνάμεων που τον έσπρωχναν σε αντίθετες κατευθύνσεις. Απ’ τη μία δραπέτευε από τους ανθρώπους και απ’ την άλλη τον τρέλαινε η μοναξιά του. Άρχισε να αισθάνεται μια παράξενη ικανοποίηση όταν γλιστρούσε ανάμεσα στις γυναίκες που σύχναζαν στο τζαμί, ιδίως τις μέρες των επισκέψεων. Μέσα σ΄εκείνο το συνωστισμό, τα ρούχα αποκτούσαν στη φαντασία του την έννοια διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στα γυμνά σώματα που ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα ή μια απλή οπτική επαφή αρκούσαν για να τα αντιληφθεί με όλες του τις αισθήσεις. Με αυτά τα σώματα γύρω του, ένιωθε την ηδονή της βουτιάς σε ένα ρυάκι που τρέχει, κι ούτε λεπτό δεν νοιαζόταν για τη διαύγεια των νερών του. Οι μυρωδιές του ιδρώτα και των αρωμάτων δεν τον απομάκρυναν, τουναντίον τις οσφραινόταν λες κι είχε τη μύτη σκύλου. Τις μέρες των επισκέψεων δεν αποκλείονταν ούτε οι πόρνες καθώς ο Σίντι ελ Ιτρίς είχε εντολή να μη διώχνει κανέναν από την αυλή του τεμένους – ανθρώπους που έρχονταν να ανάψουν ένα κερί στο μαυσωλείο ή να εκπληρώσουν τους όρκους τους, προσδοκώντας ότι ο Θεός θα τους ελεούσε και θα καθάριζε τα μέτωπά τους απ’ οτιδήποτε ήταν πάνω τους γραμμένο. Τις είχε ξαναδεί παλιότερα χωρίς ωστόσο να τις έχει προσέξει, τώρα όμως τις παρατηρούσε και κολλούσε διαρκώς το βλέμμα του πάνω τους. Την προσοχή του είχε τραβήξει μια κοπέλα μελαχρινή, κατσαρομάλλα, με λεπτά χείλη, που ερχόταν στο τζαμί όλες τις μέρες των επισκέψεων. Αυτή ήταν η Να?μα. Διέφερε από τις συντρόφισσές της με τη σιωπή της και το λεπτό της παράστημα. Όλες τους βάδιζαν με ένα άψυχο, άτονο, αδιάφορο περπάτημα, ενώ εκείνη λες και έκανε παρέλαση, βασίλισσα της ύπαρξης και της ψυχής της. Τα μπράτσα της ήταν κολλημένα στο σώμα της, με το εσωτερικό των αγκώνων της γυρισμένο προς τα έξω. Εάν την παρατηρούσες προσεκτικά, δεν θα έβρισκες τίποτα που να φανερώνει την ιδιότητά της εκτός από δύο μπράτσα που τα είχε σπάσει πέφτοντας. Κι αποτελούσε πράγματι αυτή η καμπύλη των μπράτσων της, το μυστικό της ακολασίας!
Χαμογελάει ο Ισμαήλ όταν βλέπει τον σεΐχη Νταρντίρι –τον επιστάτη του μαυσωλείου– ανάμεσα στις γυναίκες σαν τον κόκορα ανάμεσα στις κότες. Τις γνωρίζει μία προς μία και ρωτάει για αυτές που απουσιάζουν. Από τη μία παίρνει το κερί της, στην άλλη ανοίγει δρόμο προς το κουτί με τις δωρεές. Ύστερα, η καλή του διάθεση μεταβάλλεται και τις διώχνει σπρώχνοντάς τις προς τα έξω. Άνδρες και γυναίκες τον πλησιάζουν ζητώντας του λίγο λάδι από το καντήλι της Ουμ Χάσιμ για να θεραπεύσουν τα μάτια τους ή τα μάτια των αγαπημένων τους. Όποιος, από την πίστη του ορμώμενος, έχει αγνή πρόθεση, θα γίνει καλά με το ευλογημένο λάδι. Εκείνος όμως που δεν έχει αγνή πρόθεση, δεν θα θεραπευτεί. Και αν κάποιος δεν δει, αυτό δεν θα οφείλεται στο λάδι αλλά στο ότι η Ουμ Χάσιμ δεν θα τον έχει ευλογήσει με τη χάρη της. Μπορεί να είναι μια τιμωρία για τις αμαρτίες που έχει διαπράξει, μπορεί και να μην έχει ακόμα εξαγνιστεί από τη βρομιά και την ακαθαρσία. Θα πρέπει λοιπόν να επιμένει και να υπομένει, επισκεπτόμενος σταθερά το τζαμί.
Αν η υπομονή είναι το εφαλτήριο του αγώνα σε τούτον τον κόσμο, είναι επίσης και το μόνο μέσον για να κατακτήσεις το επέκεινα.
Παρότι αυτό το λάδι έδινε στον σε?χη Νταρντίρι ένα καλό εισόδημα, αυτός δεν εμφάνιζε σημάδια καλοπέρασης. Η βρώμικη κελεμπία του ήταν η ίδια πάντα όπως και το σκονισμένο του τουρμπάνι. Τι έκανε τα χρήματά του; Μήπως τα έθαβε κάτω από κανένα πλακάκι; Οι συνάδελφοί του τον κατηγορούσαν ότι τα ξόδευε όλα στο χασίς, έχοντας σαν απόδειξη τον βήχα του που δεν σταματούσε και τη ροπή του χαρακτήρα του προς τους αστεϊσμούς και τις πλάκες. Η αλήθεια ήταν ότι είχε παντρευτεί πολλές φορές και δεν περνούσε ούτε ένας χρόνος χωρίς να έχει καινούργια νύφη. Ο Ισμαήλ τον γνώρισε στη διάρκεια των συχνών του επισκέψεων στο τζαμί, και τις περισσότερες νύχτες, μετά τη βραδινή προσευχή, συνήθιζε να κάθεται μαζί του για να διασκεδάζει με τις κουβέντες του. Ο άνδρας άρχισε να συμπαθεί το νεαρό αγόρι και σύντομα εκδήλωσε τη στοργή του. Κι ήταν αυτό το συναίσθημα που, τη βραδιά εκείνη, τον οδήγησε να αποκαλύψει στον Ισμαήλ ένα μυστικό που δεν είχε εκμυστηρευτεί σε κανέναν άλλον…»
«Άρχισε η εφηβεία και το σώμα του –σαν από ανάγκη– πήρε να ζωηρεύει. Ήταν το θύμα δυνάμεων που τον έσπρωχναν σε αντίθετες κατευθύνσεις. Απ’ τη μία δραπέτευε από τους ανθρώπους και απ’ την άλλη τον τρέλαινε η μοναξιά του. Άρχισε να αισθάνεται μια παράξενη ικανοποίηση όταν γλιστρούσε ανάμεσα στις γυναίκες που σύχναζαν στο τζαμί, ιδίως τις μέρες των επισκέψεων. Μέσα σ΄εκείνο το συνωστισμό, τα ρούχα αποκτούσαν στη φαντασία του την έννοια διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στα γυμνά σώματα που ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα ή μια απλή οπτική επαφή αρκούσαν για να τα αντιληφθεί με όλες του τις αισθήσεις. Με αυτά τα σώματα γύρω του, ένιωθε την ηδονή της βουτιάς σε ένα ρυάκι που τρέχει, κι ούτε λεπτό δεν νοιαζόταν για τη διαύγεια των νερών του. Οι μυρωδιές του ιδρώτα και των αρωμάτων δεν τον απομάκρυναν, τουναντίον τις οσφραινόταν λες κι είχε τη μύτη σκύλου. Τις μέρες των επισκέψεων δεν αποκλείονταν ούτε οι πόρνες καθώς ο Σίντι ελ Ιτρίς είχε εντολή να μη διώχνει κανέναν από την αυλή του τεμένους – ανθρώπους που έρχονταν να ανάψουν ένα κερί στο μαυσωλείο ή να εκπληρώσουν τους όρκους τους, προσδοκώντας ότι ο Θεός θα τους ελεούσε και θα καθάριζε τα μέτωπά τους απ’ οτιδήποτε ήταν πάνω τους γραμμένο. Τις είχε ξαναδεί παλιότερα χωρίς ωστόσο να τις έχει προσέξει, τώρα όμως τις παρατηρούσε και κολλούσε διαρκώς το βλέμμα του πάνω τους. Την προσοχή του είχε τραβήξει μια κοπέλα μελαχρινή, κατσαρομάλλα, με λεπτά χείλη, που ερχόταν στο τζαμί όλες τις μέρες των επισκέψεων. Αυτή ήταν η Να?μα. Διέφερε από τις συντρόφισσές της με τη σιωπή της και το λεπτό της παράστημα. Όλες τους βάδιζαν με ένα άψυχο, άτονο, αδιάφορο περπάτημα, ενώ εκείνη λες και έκανε παρέλαση, βασίλισσα της ύπαρξης και της ψυχής της. Τα μπράτσα της ήταν κολλημένα στο σώμα της, με το εσωτερικό των αγκώνων της γυρισμένο προς τα έξω. Εάν την παρατηρούσες προσεκτικά, δεν θα έβρισκες τίποτα που να φανερώνει την ιδιότητά της εκτός από δύο μπράτσα που τα είχε σπάσει πέφτοντας. Κι αποτελούσε πράγματι αυτή η καμπύλη των μπράτσων της, το μυστικό της ακολασίας!
Χαμογελάει ο Ισμαήλ όταν βλέπει τον σεΐχη Νταρντίρι –τον επιστάτη του μαυσωλείου– ανάμεσα στις γυναίκες σαν τον κόκορα ανάμεσα στις κότες. Τις γνωρίζει μία προς μία και ρωτάει για αυτές που απουσιάζουν. Από τη μία παίρνει το κερί της, στην άλλη ανοίγει δρόμο προς το κουτί με τις δωρεές. Ύστερα, η καλή του διάθεση μεταβάλλεται και τις διώχνει σπρώχνοντάς τις προς τα έξω. Άνδρες και γυναίκες τον πλησιάζουν ζητώντας του λίγο λάδι από το καντήλι της Ουμ Χάσιμ για να θεραπεύσουν τα μάτια τους ή τα μάτια των αγαπημένων τους. Όποιος, από την πίστη του ορμώμενος, έχει αγνή πρόθεση, θα γίνει καλά με το ευλογημένο λάδι. Εκείνος όμως που δεν έχει αγνή πρόθεση, δεν θα θεραπευτεί. Και αν κάποιος δεν δει, αυτό δεν θα οφείλεται στο λάδι αλλά στο ότι η Ουμ Χάσιμ δεν θα τον έχει ευλογήσει με τη χάρη της. Μπορεί να είναι μια τιμωρία για τις αμαρτίες που έχει διαπράξει, μπορεί και να μην έχει ακόμα εξαγνιστεί από τη βρομιά και την ακαθαρσία. Θα πρέπει λοιπόν να επιμένει και να υπομένει, επισκεπτόμενος σταθερά το τζαμί.
Αν η υπομονή είναι το εφαλτήριο του αγώνα σε τούτον τον κόσμο, είναι επίσης και το μόνο μέσον για να κατακτήσεις το επέκεινα.
Παρότι αυτό το λάδι έδινε στον σε?χη Νταρντίρι ένα καλό εισόδημα, αυτός δεν εμφάνιζε σημάδια καλοπέρασης. Η βρώμικη κελεμπία του ήταν η ίδια πάντα όπως και το σκονισμένο του τουρμπάνι. Τι έκανε τα χρήματά του; Μήπως τα έθαβε κάτω από κανένα πλακάκι; Οι συνάδελφοί του τον κατηγορούσαν ότι τα ξόδευε όλα στο χασίς, έχοντας σαν απόδειξη τον βήχα του που δεν σταματούσε και τη ροπή του χαρακτήρα του προς τους αστεϊσμούς και τις πλάκες. Η αλήθεια ήταν ότι είχε παντρευτεί πολλές φορές και δεν περνούσε ούτε ένας χρόνος χωρίς να έχει καινούργια νύφη. Ο Ισμαήλ τον γνώρισε στη διάρκεια των συχνών του επισκέψεων στο τζαμί, και τις περισσότερες νύχτες, μετά τη βραδινή προσευχή, συνήθιζε να κάθεται μαζί του για να διασκεδάζει με τις κουβέντες του. Ο άνδρας άρχισε να συμπαθεί το νεαρό αγόρι και σύντομα εκδήλωσε τη στοργή του. Κι ήταν αυτό το συναίσθημα που, τη βραδιά εκείνη, τον οδήγησε να αποκαλύψει στον Ισμαήλ ένα μυστικό που δεν είχε εκμυστηρευτεί σε κανέναν άλλον…»
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
