Ο Μεγαλοφυής και η θεά ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

«Όλοι είναι μέσα». Άνοιξε μια πόρτα και μ' έσπρωξε. Αυτό που είδα εκεί, αν το έβλεπα μετά δεκαπέντε χρόνια, θα μπορούσε να ήταν μια παρωδία των αδελφών Μαρξ. Βρισκόμουν σ' ένα μεγάλο, εξαιρετικά ακατάστατο λίβινγκ-ρουμ. Στο ντιβάνι ήταν ξαπλωμένος ένας ασπρομάλλης άνθρωπος με ξεκούμπωτο κολλάρο, που φαινόνταν σαν να πέθαινε, γιατί το πρόσωπό του ήταν πελδινό, κι η αναπνοή του πηγαινοερχόταν σαν ρόγχος. Κοντά του σε μια κουνιστή καρέκλα, η ωραιότερη γυναίκα που είχα δε ποτέ μου, διάβαζε ήσυχα...

Μερικά βιβλία κερδίζουν με το χρόνο. Αποδεικνύεται πως ο μύθος τους χρησιμεύει απλώς σαν περίγραμμα για την πραγμάτωση μιας πνευματικής διαδικασίας με πλατύτερους στόχους. Είναι τα βιβλία που όπως λέμε «μένουν» Σ’ αυτά τα βιβλία ανήκει και «Ο Μεγαλοφυής και η θεά» του Χάξλεϋ, ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα-δοκίμιο. Θέμα του είναι η απόλυτη εξάρτηση ενός μεγάλου επιστήμονα από την όμορφη κ ι ασήμαντη γυναίκα του. Η πίστη του συγγραφέα για την ανεπάρκεια των γνώσεων στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ανθρώπου, είναι η κεντρική ιδέα του βιβλίου που εκδόθηκε το 1955 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Ο Άλντους Χάξλεϋ (1894-1963) προέρχεται από μια αγγλική οικογένεια με μεγάλη επιστημονική και πνευματική παράδοση. Σπούδασε στο Ήτον και έζησε τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του στις ΗΠΑ. Προικισμένος με σπάνιο συγγραφικό ταλέντο και μεγάλη παιδεία, ο Χάξλεϋ κέρδισε το παγκόσμιο κοινό καλλιεργώντας όλα σχεδόν τα είδη του λόγου: κριτική, δοκίμιο, θέατρο, μυθιστόρημα.