Ο ελληνισμός του Μαρόκου

Η μεταναστευτική ροή των Ελλήνων προς την Αφρική εντατικοποιήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, με εξαίρεση την Αίγυπτο όπου οι ελληνικές κοινότητες ακμάζουν ήδη από τον 19ο. Αν και ο κύριος όγκος τους κατευθύνθηκε στις χώρες της νότιας και νοτιοανατολικής Αφρικής, υπήρχαν κάποιοι που εκμεταλλευόμενοι τις οικονομικές και πολιτικές συγκυρίες της εποχής εγκαταστάθηκαν στο Μαρόκο.

Στη συγκεκριμένη λοιπόν μελέτη, παρουσιάζουμε μια ιστορική πραγματικότητα, σχεδόν άγνωστη στο ευρύ κοινό, αυτή της Ελληνικής Παροικίας του Μαρόκου, που για παραπάνω από εκατό χρόνια έχει σημαίνουσα παρουσία στη χώρα. Μια πορεία με ένδοξες στιγμές, από ανθρώπους που ξεπερνώντας εμπόδια και δυσκολίες, διατέλεσαν άξιοι πρεσβευτές των ελληνικών ιδεωδών. Λησμονημένη από την πλειοψηφία των μελετητών της διασποράς και παραγκωνισμένη, λόγω του μικρότερου πληθυσμιακού μεγέθους της, συγκρινόμενης με άλλες παροικίες της Αφρικής, η ελληνική παροικία από την αρχή της σύστασής της αποδείχθηκε ιδιαίτερα δραστήρια.

Αυτήν λοιπόν η πορεία, από την αρχική εγκατάσταση και τη δημιουργία κοινοτήτων μέσα από τις οποίες λειτούργησαν θεσμοί όπως η εκκλησία και η εκπαίδευση, παρουσιάζεται στο συγκεκριμένο βιβλίο. Παράλληλα, δίνεται βάση στην ανθρωπογεωγραφία της παροικίας, μέσα από τομείς όπως η κοινωνική διαστρωμάτωση και οι επαγγελματικές ασχολίες των ομογενών. Επιπρόσθετα εξετάζεται η θέση των Ελλήνων στα πολιτικά και κοινωνικά συμφραζόμενα της μετάβασης από την αποικιοκρατία στην ανεξαρτησία της χώρας, καθώς και η αλληλεπίδραση τους με το ιθαγενές στοιχείο.

Τέλος, αφού επιχειρείται η ένταξη της παροικίας του Μαρόκου στο παγκόσμιο σύστημα της ελληνικής διασποράς, παρουσιάζεται το παρόν και το μέλλον των εναπομεινάντων πια Ελλήνων.