Αμερικανική δραματουργία και ελληνική σκηνή (1931-1965)

Το μελέτημα διερευνά τη δημιουργία της αμερικανικής δραματουργίας μέσα από τους τρεις μείζονες εκπροσώπους της, τον Eugene O’Neill, τον Tennessee Williams και τον Arthur Miller, συσχετίζοντας τα έργα τους με την κατάρρευση των εθνικών μύθων και, κυρίως, αυτόν του American Dream. Ταυτόχρονα, διερευνά την πορεία πρόσληψης των τριών δραματουργών στην Ελλάδα, αφού από το 1931 που πρωτοπαρουσιάζεται το έργο "Πόθοι κάτω από τις λεύκες" του Eugene O’Neill, μέχρι το 1965 που παρουσιάζεται το "Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα" και πάλι του O’Neill, το ελληνικό κοινό έρχεται σε επαφή με τα σημαντικότερα έργα των τριών συγγραφέων, ενώ η πρόσληψή τους μεταβαίνει εκπληκτικά γρήγορα, από την πρώτη γνωριμία, στην καθιέρωση. Με τον O’Neill να επιλέγεται συχνά από το Εθνικό Θέατρο, ενώ τον Arthur Miller και, ακόμη περισσότερο, τον Tennessee Williams να αποδίδονται μέσα από την ιδιαίτερη αισθητική του Κάρολου Κουν και του Θέατρο Τέχνης.

Η πρόσληψη των τριών δραματουργών εντάσσεται μέσα σε ένα ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο το οποίο καθορίζεται από τις εκάστοτε πολιτικές και οικονομικές εξαρτήσεις της Ελλάδας από την Αμερική και τη γενικότερη εισβολή του αμερικανικού στοιχείου στην ελληνική καθημερινότητα, ιδιαίτερα κατά τις δεκαετίες 1940 και 1950. Λαμβάνοντας υπόψη ότι την περίοδο αυτή η αμερικανική δραματουργία αποτελεί μία από τις προσφιλέστερες εθνικές δραματουργίες για το ελληνικό κοινό, το μελέτημα επιχειρεί να διερευνήσει την πορεία πρόσληψης και καθιέρωσης του αμερικανικού θεάτρου στην Ελλάδα, να φωτίσει τις διόδους εισδοχής του στη χώρα, να ανακαλύψει πρόσωπα-κλειδιά, να το τοποθετήσει στο εκάστοτε κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, να το ερμηνεύσει σε σχέση με την πορεία της πρόσληψής του σε Αμερική και Ευρώπη και να το αναδείξει ως ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του σύγχρονου θεάτρου στην Ελλάδα.