Γεροντικό, Σταλαγματιές από την πατερική σοφία

Πρόκειται για ένα βιβλίο που αγαπήθηκε και διαβάστηκε όσο λίγα. Μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε την ζωή των ασκητών της ερήμου και συγχρόνως να αποκομίσουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια. Κυκλοφορεί στην 21η έκδοση, ανανεωμένο και βελτιωμένο σε πολλά σημεία, όπως στη γλώσσα, την διάρθρωση του υλικού και την σελιδοποίηση, καθώς έχει προστεθεί και καλαίσθητη εικονογράφηση.

Από το βιβλίο "Γεροντικόν" - Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρα Χαμπάκη (Ηγουμένη Ι. Μονής Οσίου Θεοδοσίου)

Ένας νέος μοναχός πήγε να συμβουλευτή κάποιον πνευματικό Γέροντα.
- Κάνω όλα μου τα μοναχικά καθήκοντα, του είπε, και κάτι παραπάνω, κι όμως δεν αναπαύεται η ψυχή μου. Καμμιά παρηγοριά δε παίρνω από τον Θεό.
- Ζής στο θέλημά σου, γι'αυτό σου συμβαίνουν όλα αυτά, του εξήγησε ο Γέροντας.
- Τι πρέπει τότε να κάνω, Αββά για να βρω ανάπαυσι;
- Πήγαινε να βρής ένα Γέροντα, που να έχη φόβο Θεού στη ψυχή του. Παράδωσε του τον ευατό σου μ'όλα του τα θελήματα κι άφησε τον να σε οδηγήση, όπως ξέρει, στο δρόμο του Θεού. Τότε η ψυχή σου θα βρη παρηγορία.
Ο νέος άκουσε τη συμβουλή του Γέροντος κι αναπαύτηκε η ψυχή του.

****************************************************************

Λένε για τον Αββά Ιωάννη τον Κολοβό, πως προτού γίνει Ερημίτης, έζησε πολλά χρόνια στην υποταγή κάποιου Γέροντος στη Θηβαΐδα. Όταν πρωτοπήγε, για να τον δοκιμάση ο Αββάς του, τον πήρε μια μέρα κι αφού περπάτησαν δώσεκα ώρες δρόμο από την καλύβα τους, έφτασαν σ'ένα τόπο άνυδρο.
Πήρε τότε ο Γέροντας το ραβδί του, το έμπηξε στη γη και πρόσταξε το νεαρό Ιωάννη να πηγαίνη κάθε μέρα μ'ένα κάδο νερό να το ποτίζη. Ο καλός υποτακτικός έκανε πρόθυμα τον ορισμό του Γέροντος. Ύστερα από τρία χρόνια το ξερό ξύλο βλάστησε κι έκανε καρύδια. Τα πήρε τότε ο Γέροντας και τα πήγε την Κυριακή στην Εκκλησία. Μετά τη Λειτουργία τα μοίρασε στους Ερημίτας, λέγοντάς τους:
-Ελάτε, αδερφοί, να γευτήτε τους καρπούς της υπακοής.

****************************************************************

Ανέβηκε κάποιος κοσμικός από τη Θηβαΐδα στη σκήτη του Αββά Σισώη και του ζήτησε να τον κάνη Μοναχό.
-Άφησες στον κόσμο κανένα στενό συγγενή; τον ρώτησε ο Γέροντας.
-Ναι, ένα γυιό, Αββά.
-Πήγαινε να τον ρίξης πρώτα στο ποτάμι κι ύστερα έλα να σε κάνω Μοναχό, του είπε ο Αββάς Σισώης.
Χωρίς δισταγμό ο άνθρωπος έφυγε να εκτελέση την προσταγή του. Ο Όσιος όμως έστειλε πίσω του το μαθητή του να τον παρακολουθήση και να τον εμποδίση από ένα τέτοιο εγχείρημα. Μόλις τον πρόφθασε εκείνος, έτοιμο να ρίξη το παιδί του στο ποτάμι και τον εμπόδιζε.
-Μη μ'εμποδίζεις, αδερφέ, του έλεγε ο άνθρωπος. Αυτή είναι η προσταγή του Αββά μου.
Ο αδερφός τότε του εξήγησε πως ήθελε μ'αυτό τον τρόπο να τον δοκιμάση ο Γέροντας και μετά βίας τον έπεισε. Μόλις επέστρεψαν στη σκήτη, ο Αββάς Σισώης τον έκανε αμέσως Μοναχό, γιατί αποδείχτηκε τέλειος υποτακτικός.