Άσκηση Ποιητικής

Εν είδει προλόγου
«Ο τολμών νικά». Έτσι λέει ο λαός μας. Τόλμησα. Πού βρίσκεται, όμως, ο κίνδυνος στην ποιητική δημιουργία; Το προπατορικό αμάρτημα ενός καλλιτέχνη, επιστήμονα, τεχνίτη και του ανθρώπινου γένους, γενικότερα, είναι η αυτοπεποίθηση. «Πίστεψε στον εαυτό σου» ή«πιστεύω σε σένα» και άλλα τέτοια συνθήματα μιας ουμανιστικής νοοτροπίας του αιώνα μας ακούγονται στον κινηματογράφο και σε ημιμαθείς ανθρώπους, που δεν έμαθαν να αισιοδοξούν με τον σωστό τρόπο.
Ο άνθρωπος χρειάζεται συμβούλους, που θα τον βοηθήσουν να μην σπάσει τα μούτρα του. Θα τον ελέγξουν. Θα τον ενημερώσουν για τα αδύναμα σημεία και τις πιθανές άγνοιές του, την έπαρση, τη βεβιασμένη κριτική, παραβλέποντας τη «δοκό εν τω οφθαλμώ του». (Κατά Ματθ.7, 3).
Προσπάθησα να αποφύγω αυτή την καταστροφική και εύκολη πορεία. Τα ποιήματά μου μαρτυρούν το ποιος είμαι.
Έστειλα το ποίημα, με τίτλο Στον Γιάννη Ρίτσο στον 8ο παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό του συλλόγου της Αμφικτυονίας Ελληνισμού το 2019. Πριν δημοσιεύσω τα έργα μου, ας δω πως τα κρίνουν οι άλλοι. Τελικά, μου δόθηκε το πρώτο βραβείο μαζί με άλλα έξι άτομα ανάμεσα σε τετρακόσιους διαγωνιζομένους. Καλώς. Ας συνεχίσω να γράφω...
Ο τίτλος Άσκηση Ποιητικής δεν είναι προφανώς τυχαίος, περιλαμβάνονται οι πιο ώριμοι καρποί μιας πορείας. Οι εντυπώσεις ενός ανθρώπου στο μονοπάτι της ζωής, ενός μέσου Έλληνα, που κάποιος θα τον συναντήσει στην όμορφη παραλία της Θεσσαλονίκης ή στην Πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα να περπατάει το βράδυ, όταν πέφτει η ζέστη.
06/06/2020
Π.Χ.



Γεράνι

Μια ταπεινή ομορφιά κυκλώνει.
Θυμίζει κόκκινο γεράνι.

Ούτε ψηλό ούτε ισχυρό φαντάζει,
μα έντονα μυρίζει,
όταν ο άνεμος τα φύλλα του διασχίζει.

Μη φοβηθείς να το αγγίξεις,
με τ’ απαλά σου χέρια.
Δεν πλάστηκε παρά για σένα,
βλαστάνοντας πάνω σε μαύρους κόπρους.
Πώς θα καρπίσει, αν δεν πεθάνει,
το κοκκινόχρωμο γεράνι;