Η Συμπαντική Δημιουργία κατά την αρχαιοελληνική αντίληψη

Σκοπός της παρούσης εργασίας, η οποία επιγράφεται «Η Αρχαιοελληνική αντίληψη για τη Συμπαντική Δημιουργία», είναι να παραθέσει τις αντιπροσωπευτικότερες αντιλήψεις των φιλοσοφικών-ερευνητικών ρευμάτων που επικρατούσαν στην αρχαία Ελλάδα, σε σχέση με το καίριο πρόβλημα της Συμπαντικής Γενέσεως. Κατά κανόνα, οι αρχαιοέλληνες απέδιδαν τη δημιουργία του Σύμπαντος στην ύπαρξη μίας ανωτέρας δυνάμεως, στην οποία όμως κατά καμμία εκδοχή δεν προσέδιδαν την έννοια ή τη διάσταση μίας υπερφυσικής οντότητας. Αντίθετα ταύτιζαν την υπέρτατη γενεσιουργό δύναμη με τη Φύση, την «Παμήτειρα Θεά», τα φαινόμενα της οποίας ο ανθρώπινος νους δεν είχε την ικανότητα να συλλάβει και να επεξηγήσει σε ολόκληρη την έκτασή τους, και γι' αυτό ακριβώς το λόγο παρέμειναν ώς ένα βαθμό ανεξιχνίαστα.[...]

Από το εισαγωγικό προοίμιο