Διοσκούρων τα ανομολόγητα...

Αυτοί που συσχετίζουν και πάντα συσχέτιζαν κουτά θα θεωρήσουν αυτό το βιβλίο υβριστικό, σχεδόν και εκτός ορίων.

Μια δεύτερη όμως πιο προσεκτική ματιά θα τους αναγκάσει να καταλάβουν ότι το βιβλίο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πραγματεία θανάτου. Γιατί αυτός που έχει πολύ έντονη την αίσθηση του θανάτου, αυτός δηλαδή που ανακατεύεται καθημερινά με το θάνατο, αυτός καταλαβαίνει την αξία της ζωής και την υπεραγαπά.

Αυτός καταλαβαίνει το θείο δώρο της υγείας και θέλει να γευτεί με χίλιες δύο αισθήσεις. Έτσι αχρηστεύονται προκαταλήψεις αιώνων και η ερωτική πράξη γίνεται κυρίαρχο θέμα, που επιβεβαιώνει τις χαρές της νεότητας, λυτρώνει την ύπαρξη και σε παραδίδει ολοκαίνουριο και ορεξάτο στις προσπάθειες για την πραγμάτωση του όποιου σκοπού σου.

Ο θεός Διόνυσος εδώ υποβοηθά τη δίψα για γνώση και δεν την υπονομεύει με σωματικές παραλυσίες.

Το σώμα παίρνει το μερτικό του και ηρεμεί. Σιωπηλά και υπόγεια λαμβάνει χώρα αυτό το μυστήριο.

Όταν ανοίγει η πόρτα του θερμού δωματίου και οι ήρωες βγαίνουν
στον αληθινό κόσμο, όλα τα υπόλοιπα λαμβάνουν χώρα εντός των ορίων της ευπρεπείας. Καινούριο σημαντικό στοιχείο που φέρει αυτό το βιβλίο είναι η στάση των θηλυκών προσώπων, τα οποία, με πίστη στον εαυτό τους και την ανεξαρτησία τους, συμμετέχουν σ’ αυτή την ιερά σπονδή με ίσους όρους όπως τα προ πολλού ανεξάρτητα αρσενικά πρόσωπα.

Αυτό νομίζω αποτελεί γενναιότητα και νίκη του θηλυκού στοιχείου σήμερα.

Γ. Ν. Μανιώτης