0
Your Καλαθι
Η λογοτεχνία της ευθύνης
Ιστορία και ταυτότητα στη λογοτεχνική κίνηση του ’30. Ο ρόλος του Άγγελου Τερζάκη
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
Εισαγωγή: Γιώργος Ορφανίδης.
Με την, εν λόγω, εργασία, επιχειρείται η κατασκευή της πρότασης προσέγγισης της λογοτεχνικής κίνησης του ’30 όχι ως μίας ακόμη λογοτεχνικής ομαδοποίησης αλλά ως μίας εξελικτικής πορείας η οποία ασυνείδητα, μέσα από άλματα και υπαναχωρήσεις στο χρόνο και το χώρο, κληρονομούνταν από εποχή σε εποχή προσαρμόζοντας τις πνευματικές εξελίξεις στα δεδομένα των προηγούμενων δημιουργιών. Η παράδοση ορίζεται ως πρώτος πυλώνας αυτής της σχέσης. Ο δεύτερος πυλώνας εξετάζεται υπό την οπτική των εξωτερικών υλικών σχέσεων οι οποίες επενεργούν στο έργο καλλιτεχνικής δημιουργίας. Πολιτικές, οικονομικές και ευρύτερα κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, με τις αντίστοιχες προεκτάσεις στο σύνολο της πολιτιστικής και πνευματικής παραγωγής, διαμορφώνουν τους όρους πρόσληψης οι οποίοι ερμηνεύονται με συγκεκριμένο τρόπο στην υποκειμενική θεώρηση της πραγματικότητας. Αυτομάτως, περνάμε στον τρίτο πυλώνα αυτής της τριμελούς σχέσης που είναι ο ρόλος της προσωπικότητας. Το άτομο παρεμβαίνει στο δημόσιο λόγο όχι ετεροπροσδιοριζόμενο από τις εξωτερικές συνθήκες αλλά αφομοιώνοντάς τες δημιουργικά? σχηματοποιεί την απάντηση, μέσω των τεχνών γενικότερα και του λόγου ειδικότερα, στις απαιτήσεις και τις ανάγκες όπως αυτές εμφανίζονται στο προσκήνιο προβάλλοντας την εναλλακτική πρόταση αποδοχής της πραγματικότητας ή/ και κατασκευάζοντας μία εναλλακτική πρόταση σε αυτή. Η τριμελής αυτή σχέση επενδύεται μέσα από την ενεργή συμμετοχή της ευρωπαϊκής παιδείας και των επιτεύξεων των αντίστοιχων πνευματικών κέντρων στα δρώμενα της ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Επρόκειτο για διάλογο ο οποίος και αναπτύσσεται στο επίπεδο των τεχνών με κατεύθυνση την κοινωνική απόκριση. Στο παραπάνω πλαίσιο, η λογοτεχνική κίνηση του ’30 αποτέλεσε την κορύφωση μίας διαλεκτικής πορείας. Οι δυτικές επιρροές και ο ρόλος της παράδοσης καθώς και ο παράγοντας των εξωτερικών υλικών μεταβολών καθόρισαν την αυτονόμηση της λογοτεχνίας ως διακριτό πνευματικό πεδίο με ταυτότητα. Ο λογοτέχνης, πλέον, αυτοπροσδιορίζεται από το έργο του και το ρόλο τον οποίο αυτόνομα υιοθετεί και μέσω του οποίου αναγνωρίζεται στο κοινωνικό σύνολο. Η λογοτεχνία αποκτά χαρακτήρα σε στρατευμένα πλαίσια δομικής παρέμβασης στο δημόσιο λόγο.
Με την, εν λόγω, εργασία, επιχειρείται η κατασκευή της πρότασης προσέγγισης της λογοτεχνικής κίνησης του ’30 όχι ως μίας ακόμη λογοτεχνικής ομαδοποίησης αλλά ως μίας εξελικτικής πορείας η οποία ασυνείδητα, μέσα από άλματα και υπαναχωρήσεις στο χρόνο και το χώρο, κληρονομούνταν από εποχή σε εποχή προσαρμόζοντας τις πνευματικές εξελίξεις στα δεδομένα των προηγούμενων δημιουργιών. Η παράδοση ορίζεται ως πρώτος πυλώνας αυτής της σχέσης. Ο δεύτερος πυλώνας εξετάζεται υπό την οπτική των εξωτερικών υλικών σχέσεων οι οποίες επενεργούν στο έργο καλλιτεχνικής δημιουργίας. Πολιτικές, οικονομικές και ευρύτερα κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, με τις αντίστοιχες προεκτάσεις στο σύνολο της πολιτιστικής και πνευματικής παραγωγής, διαμορφώνουν τους όρους πρόσληψης οι οποίοι ερμηνεύονται με συγκεκριμένο τρόπο στην υποκειμενική θεώρηση της πραγματικότητας. Αυτομάτως, περνάμε στον τρίτο πυλώνα αυτής της τριμελούς σχέσης που είναι ο ρόλος της προσωπικότητας. Το άτομο παρεμβαίνει στο δημόσιο λόγο όχι ετεροπροσδιοριζόμενο από τις εξωτερικές συνθήκες αλλά αφομοιώνοντάς τες δημιουργικά? σχηματοποιεί την απάντηση, μέσω των τεχνών γενικότερα και του λόγου ειδικότερα, στις απαιτήσεις και τις ανάγκες όπως αυτές εμφανίζονται στο προσκήνιο προβάλλοντας την εναλλακτική πρόταση αποδοχής της πραγματικότητας ή/ και κατασκευάζοντας μία εναλλακτική πρόταση σε αυτή. Η τριμελής αυτή σχέση επενδύεται μέσα από την ενεργή συμμετοχή της ευρωπαϊκής παιδείας και των επιτεύξεων των αντίστοιχων πνευματικών κέντρων στα δρώμενα της ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Επρόκειτο για διάλογο ο οποίος και αναπτύσσεται στο επίπεδο των τεχνών με κατεύθυνση την κοινωνική απόκριση. Στο παραπάνω πλαίσιο, η λογοτεχνική κίνηση του ’30 αποτέλεσε την κορύφωση μίας διαλεκτικής πορείας. Οι δυτικές επιρροές και ο ρόλος της παράδοσης καθώς και ο παράγοντας των εξωτερικών υλικών μεταβολών καθόρισαν την αυτονόμηση της λογοτεχνίας ως διακριτό πνευματικό πεδίο με ταυτότητα. Ο λογοτέχνης, πλέον, αυτοπροσδιορίζεται από το έργο του και το ρόλο τον οποίο αυτόνομα υιοθετεί και μέσω του οποίου αναγνωρίζεται στο κοινωνικό σύνολο. Η λογοτεχνία αποκτά χαρακτήρα σε στρατευμένα πλαίσια δομικής παρέμβασης στο δημόσιο λόγο.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
