Χαρίτων : Περί τροχίσκων

Τροχίσκοι, ονομάζονται από το σχήμα, το οποίο τους αποδίδεται κατά την ανάπλασή τους κάποια φαρμακευτικά σκευάσματα, τα οποία ήσαν εν χρήσει από αρχαιοτάτων χρόνων.
Οι τροχίσκοι παρεσκευάζοντο από διάφορες φαρμακευτικές ουσίες, ιδίως φυτικές, οι οποίοι μετεβάλλοντο πρώτα σε λεπτή σκόνη, η οποία έπειτα ζυμουμένη με κάποιον χυμό, σιρόπι ή άλλη γλυστερή ουσία σε μάζα, τεμαχιζόταν σε μικρά στρογγυλά τμήματα, τρίγωνα ή τετράγωνα, τα οποία αφήνονταν προς ξήρανση πριν από την αποθήκευση. Ουδεμία ποτέ ελαιώδης ουσία προσετίθετο στους τροχίσκους.
Οι τροχίσκοι ήσαν τριών ειδών. Άλλοι μεν εδίδοντο εσωτερικώς (τρ. πότιμοι) για στύψη κοιλίας, κατά αιμορραγιών ή προς αποσυμφόρηση ή παύση πόνων κοιλιακών σπλάχνων άλλοι ενίεντο (τροχίσκοι ενετικοί) μετά από διάλυση σε χυλό πτισάνης (χόνδροι απολεπισμένης κριθής) ή χυλό πιτύρων (πιτούρων) κ.λπ. κατά δυσεντερίας, αιμορραγίας ή προς στύψη κοιλίας, και κάποιοι τρίτοι ήσαν για χρήση εξωτερική (τροχ. κατάχριστοι) κατά διαφόρων εξανθημάτων, όπως έρπητος, ελκών ή προς καύση ανθράκων, πτερυγίων σαρκωμάτων κ.λπ.