Το κοντραμπάντο της μνήμης

Ο καθένας διακατέχεται από την επιθυμία να μεταδώσει στους απογόνους του ιστορίες, έθιμα, πεποιθήσεις. Εκείνο που ήταν αυτονόητο στις σταθερές, ενδημικές κοινωνίες έχει σήμερα ανατραπεί από την αγροτική έξοδο, τις μετακινήσεις, τις μεταναστεύσεις.
Η μετάδοση είναι πλέον μια επιτακτική ανάγκη: να εξηγήσουμε στη γενιά που "γεννήθηκε στην εξορία" αποσπάσματα της ιστορίας της, για να μη χάσει την επαφή της με τον τόπο που αφήσαμε πίσω μας, με την εγκαταλελειμένη γη, με μια γλώσσα που κινδυνεύει να ξεχαστεί ή να εκλείψει. Η αναδίπλωση στις προγονικές παραδόσεις και πρακτικές διαιωνίζει τη νοσταλγία και ενέχει τον κίνδυνο της περιθωριοποίησης.
Από την άλλη πλευρά, η πάση θυσία διατήρηση της σιωπής μπορεί να δημιουργήσει γενιές που παραδέρνουν, χωρίς ιστορική συνέχεια, χωρίς σημεία αναφοράς, ανίκανες να ενταχθούν στην κοινωνία.
Ο συγγραφέας, ψυχαναλυτής, αναρωτιέται τι σημαίνει μετάδοση. Γιατί, πώς και τι μεταδίδουμε; Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να εγκαταλείψουμε για να ξαναβρούμε: οφείλουμε να είμαστε κοντραμπαντιέρηδες της μνήμης, να παρερμηνεύσουμε την οικογενειακή μας ιστορία για να ανασυνθέσουμε ένα χώρο ελευθερίας ανάμεσα σ' αυτό που οι ίδιοι δεχτήκαμε, σ' αυτό που κατασκευάζουμε μαζί με τους απογόνους μας και σ' αυτό που τους μεταδίδουμε.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)