0
Your Καλαθι
Για μιά μικρή λευκή αχιβάδα / For a little white seashell
Πρελούδια και χοροί στο πιάνο εργο 1 / Preludes and dances for the piano op. 1
Έκπτωση
20%
20%
Περιγραφή
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΥΦΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ TOY EPΓOY
Με μια έμφυτη απέχθεια προς το αισθηματικό παίξιμο, που συνήθιζαν στον καιρό μου οι πιανίστες και τα Ωδεία (και που δυστυχώς συνεχίζουν μέχρι σήμερα), η ΑΧΙΒΑΔΑ γράφτηκε με μια διάθεση, θα ’λεγα, αντιδράσεως. Ανπδράσεως στην ταλαιπωρημένη «μουσική ευαισθησία», στο με χρωματιστό μολύβι «αίσθημα» που καθορίζει ο δάσκαλος, στη σοβαροφάνεια διδασκάλων και μουσουργών και τέλος, στη κάθε σκονισμένη αντίληψη, ευρωπαϊκής επαρχιακής καταβολής, γύρω από τη Μουσική και την ερμηνεία της.
Γι` αυτό η ΑΧΙΒΑΔΑ πρέπει να παίζεται με αυστηρή ρυθμική αίσθηση και με το προσδιορισμένο από τη γραφή του αίσθημα. Τα πέρα από τα προβλεπόμενα όρια, είναι και άχρηστα κι επιβλαβή.
Η ΑΧΙΒΑΔΑ είναι ένα αντιρομαντικό έργο, τουλάχιστον με την έννοια που δίναν στη λέξη ο Κόπλαντ και ο Προκόφιεφ μέσ’ απ’ τη μουσική τους. Κάθε ερμηνευτική υπερβολή και ρυθμική αυθαιρεσία, γελοιοποιεί τον ερμηνευτή και εξαφανίζει την μουσική ουσία του έργου.
Μ.Χ.
CONCERNING THE STYLE AND INTERPRETATION OF THE WORK
Thanks to my innate loathing for sentimental interpretation in my time, the usual case with pianists and Conservatories (which `unfortunately, still exist nowadays). “FOR A LITTLE WHITE SEASHELL” was composed with a so-to- speak, reactionary intent. Reaction against maltreated “musical sensitivity”; against “feeling” as defined by the teacher with a coloured pencil; against the pomposity of professors and composers; and finally, against every dusty concept (provincially European in origin) concerning Music and its interpretation.
This is why “FOR A LITTLE WHITE SEASHELL" must be performed with a strict awareness of rhythm and with the feeling defined by its actual written form. Everything beyond the prescribed limits is both useless and harmful.
“FOR A LITTLE WHITE SEASHELL” is an anti-romantic work at least according to the meaning given the word by Copland and Prokofiev in their music. Every exaggeration in interpretation and every arbitrary choice of rhythm ridicules the interpreter and ruins the musical essence of the work.
M.H.
Ι. ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ
ΣΥΡΤΟΣ
ΙΙ. ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΡΓΙΟ ΠΡΟΚΟΦΙΕΦ
ΤΣΑΜΙΚΟΣ
ΙΙΙ. ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ
ΜΠΑΛΟΣ
ΙV. ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ
V. ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ
ΜΕΓΑΛΗ ΣΟΥΣΤΑ
Με μια έμφυτη απέχθεια προς το αισθηματικό παίξιμο, που συνήθιζαν στον καιρό μου οι πιανίστες και τα Ωδεία (και που δυστυχώς συνεχίζουν μέχρι σήμερα), η ΑΧΙΒΑΔΑ γράφτηκε με μια διάθεση, θα ’λεγα, αντιδράσεως. Ανπδράσεως στην ταλαιπωρημένη «μουσική ευαισθησία», στο με χρωματιστό μολύβι «αίσθημα» που καθορίζει ο δάσκαλος, στη σοβαροφάνεια διδασκάλων και μουσουργών και τέλος, στη κάθε σκονισμένη αντίληψη, ευρωπαϊκής επαρχιακής καταβολής, γύρω από τη Μουσική και την ερμηνεία της.
Γι` αυτό η ΑΧΙΒΑΔΑ πρέπει να παίζεται με αυστηρή ρυθμική αίσθηση και με το προσδιορισμένο από τη γραφή του αίσθημα. Τα πέρα από τα προβλεπόμενα όρια, είναι και άχρηστα κι επιβλαβή.
Η ΑΧΙΒΑΔΑ είναι ένα αντιρομαντικό έργο, τουλάχιστον με την έννοια που δίναν στη λέξη ο Κόπλαντ και ο Προκόφιεφ μέσ’ απ’ τη μουσική τους. Κάθε ερμηνευτική υπερβολή και ρυθμική αυθαιρεσία, γελοιοποιεί τον ερμηνευτή και εξαφανίζει την μουσική ουσία του έργου.
Μ.Χ.
CONCERNING THE STYLE AND INTERPRETATION OF THE WORK
Thanks to my innate loathing for sentimental interpretation in my time, the usual case with pianists and Conservatories (which `unfortunately, still exist nowadays). “FOR A LITTLE WHITE SEASHELL” was composed with a so-to- speak, reactionary intent. Reaction against maltreated “musical sensitivity”; against “feeling” as defined by the teacher with a coloured pencil; against the pomposity of professors and composers; and finally, against every dusty concept (provincially European in origin) concerning Music and its interpretation.
This is why “FOR A LITTLE WHITE SEASHELL" must be performed with a strict awareness of rhythm and with the feeling defined by its actual written form. Everything beyond the prescribed limits is both useless and harmful.
“FOR A LITTLE WHITE SEASHELL” is an anti-romantic work at least according to the meaning given the word by Copland and Prokofiev in their music. Every exaggeration in interpretation and every arbitrary choice of rhythm ridicules the interpreter and ruins the musical essence of the work.
M.H.
Ι. ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ
ΣΥΡΤΟΣ
ΙΙ. ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΡΓΙΟ ΠΡΟΚΟΦΙΕΦ
ΤΣΑΜΙΚΟΣ
ΙΙΙ. ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ
ΜΠΑΛΟΣ
ΙV. ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ
V. ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ
ΜΕΓΑΛΗ ΣΟΥΣΤΑ
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
