Η αξιολόγηση της πραγματογνωμοσύνης DNA από τον ποινικό δικαστή

Η έκδοση «Η αξιολόγηση της πραγματογνωμοσύνης DNA από τον ποινικό δικαστή» πραγματεύεται το ζήτημα της στάθμισης και περαιτέρω αξιολόγησης αυτού του είδους πραγματογνωμοσύνης από τα δικαστικά πρόσωπα στα πλαίσια της ποινικής δίκης.

Τα ειδικότερα ερωτήματα που τίθενται είναι:

Μπορεί να ζητήσει ο ίδιος ο κατηγορούμενος τη διενέργεια ανάλυσης DNA και το σχετικό του αίτημα είναι δεσμευτικό για το δικαστήριο;
Το DNA μπορεί να επιμολυνθεί και να μη συνιστά αξιόπιστο αποδεικτικό μέσο;
Μπορεί να λάβει χώρα εναπόθεση και μεταφορά DNA από μία επιφάνεια σε μία άλλη και πώς αυτό επιδρά στην κρίση του δικαστή;
Πώς αντιμετωπίζεται το DNA ως αποδεικτικό μέσο από τη νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων;
Τι μπορεί να συμβεί όταν, ενώ έχει ανευρεθεί DNA συγκεκριμένου ατόμου στον τόπο του εγκλήματος, αυτό έχει ακλόνητο άλλοθι;


Αυτά είναι μερικά μόνο από τα σύνθετα και συνάμα ενδιαφέροντα ζητήματα που καλείται να λύσει η παρούσα μονογραφία, η οποία ευελπιστεί να αποτελέσει οδηγό για τον εφαρμοστή του δικαίου, αλλά και τον απλό πολίτη, ο οποίος μπορεί να βρεθεί έκθετος ανά πάσα στιγμή λόγω της εύρεσης DNA στον τόπο ενός εγκλήματος.