Η πολιτική διαθήκη του Αρη Βελουχιώτη

Δεν είμαι συγγραφέας. Ούτε ιστορικός. Ούτε άνθρωπος των γραμμάτων. Ένας αφανής λαϊκός αγωνιστής είμαι. Πήρα ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, από τις πρώτες μέρες που σκλαβωθήκαμε τον Απριλομάη του 1941. Έζησα την ένοπλη μορφή της, κάπου 40 μήνες. Από την προετοιμασία και το ξεκίνημά της στα βουνά της Ρούμελης, ως το τέλος και πιο πέρα ακόμα, ως τη στερνή της τραγωδία. Στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Όχι, βέβαια, ανεύθυνα και περιστασιακά. Υπεύθυνα, οργανωμένα , συστηματικά. Με εντολή, υπό έλεγχο. Από τους πανελλήνιους οργανισμούς, που την συσσωματώσανε. Και από Κείνον, που πρωτοξεκίνησε τον άγνωστο ως τότε σ’ όλους μας, ανταρτοπόλεμο. Δεν το λεω αυτό για καμάρι. Αλλά για να καταλάβει, όποιος διαβάσει τα κείμενα αυτά, ότι μια και σύντηχε να παίξω κι εγώ θετικά πρωτοποριακό ρόλο, είμαι σε θέση να μιλήσω από δική μου αντίληψη. Κι όπως έκανα το χρέος μου κατά την Ρθβική Αντίσταση, έτσι και τώρα θεωρώ υποχρέωσή μου, να δώσω στην ιστορία όσα γι’ αυτήν στοιχεία κατέχω. Με τα γεγονότα και τις αιτίες τους. Με τα αποτελέσματα και τις συνέπειες. Χωρίς ψευτιές. Ολάκερη, φυσικά, την ιστορία της δεν μπορώ να τη δώσω. Περιορίζομαι στο ιστορικό μόνο του Άρη Βελουχιώτη, συσχετισμένο με τα άλλα γεγονότα του Αγώνα. Επειδή αυτός ήταν και ο πρώτος του Αγώνα. Μετερίζι και κάστρο του.
«Καπετάν Θωμάς»