Η Ντιντόν, ο Παβελάκης μου κι εγώ

Όταν πριν από μερικά χρόνια η Φιλίσα Χατζηχάννα μάς γνώρισε τη μικρή Κατερίνα και το φίλο της τον Πέτρο όλα τα παιδιά γοητεύθηκαν από τις ιστορίες τους, το αστραφτερό μυαλουδάκι τους και την αγάπη τους για τις περιπέτειες και τις σκανταλιές. Γνώρισαν τον παππού της Κατερίνας, το Γελαστό Μουστάκι, που έκανε τόσο καλή παρέα με τα παιδιά αφού και ο ίδιος ήταν ένα μεγάλο παιδί με τρυφερή καρδιά.


Η ιστορία του βιβλίου αυτού διαδραματίζεται σε κάποια χώρα. Όλοι καταλαβαίνουμε σε ποια αλλά το όνομά της δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχουν οι άνθρωποι που ζουν εκεί, τόσο όμοιοι και τόσο διαφορετικοί, που τόσα πράγματα τους χωρίζουν κι όμως υπάρχουν τόσα που τους ενώνουν. Που μιλούν γλώσσες διαφορετικές κι όμως παράλληλα μιλούν όλοι την ίδια γλώσσα της καρδιάς και της ανθρωπιάς.


Αλλά κι ο τίτλος του βιβλίου!! Ποιος θα διαβάσει το βιβλίο και δε θ' αναρωτηθεί ποια είναι η Ντιντόν και ποιος είναι ο Παβελάκης. Ο Παβελάκης είναι ο εαυτός μας, είναι η ψυχή και η καρδιά μας, ο δικός μας φίλος που μας αγαπά, μας συμβουλεύει, μας μαλώνει. Η Ντιντόν είναι η σκέψη μας, η συνείδησή μας, η καμπανούλα που χτυπά μέσα μας, πότε χαρούμενα και πότε λυπημένα. Και το γλυκό τραγούδι της έχει ένα και μοναδικό μήνυμα για όλους: "ΟΛΟΙ, ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΙ, ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ. Μπορεί να είμαστε διαφορετικοί, μπορεί να μιλούμε άλλη γλώσσα, είμαστε, όμως, ίσοι".