Αέναη γιορτή

Ο Χεμινγουέη στην «Αέναη γιορτή» ξαναζωντανεύει τα νιάτα του στο Παρίσι του 1920 περιγράφοντας το πώς ζουσε σε ένα πριονιστήριο με την πρώτη του γυναίκα και το μικρό του γιο, το κυνήγι του τζόγου στον ιππόδρομο, το σκι που έκαναν στα βουνά, τα γεύματα με στρείδια και άσπρο κρασί, τα απογεύματα με την Γερτρούδη Στάιν, τα ταξίδια με τον Σκοτ Φιτζέραλντ, την τρέλα της Ζέλντα Φιτζέραλντ, τη ζωή στα υπαίθρια καφέ με τον Φορντ Μάντοξ Φορντ και τον Έζρα Πάουντ, και πάνω απ’ όλα, τη σκληρή μοναχική τέχνη του γραψίματος. Γεμάτος ειλικρίνεια, γράφει για τον έρωτά του στην πρώτη του γυναίκα, σκιτσάρει τα πορτρέτα όλων αυτών των εμιγκρέδων καλλιτεχνών και συγγραφέων, αφήνοντας να διαφανεί η δίψα του για την πέρα από κάθε όριο ζωή, ζωή για την οποία έγραψε σ’ έναν φίλο του το 1950: «Αν είχες την τύχη να ζήσεις τα νιάτα σου στο Παρίσι, τότε όπου κι αν βρεθείς στην υπόλοιπη ζωή σου, θα το κουβαλάς μαζί σου, γιατί το Παρίσι είναι μια αέναη γιορτή».