Ο αετός άγγιξε τη γη ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣ

«Θέλω να μου φέρετε τον Τσώρτσιλ από την Αγγλία –νεκρό ή ζωντανό» ούρλιαξε ο Χίτλερ ενώ τα μάτια του πετούσαν σπίθες. Οι κόλακες έπειξαν το ρόλο τους, οι γενναίοι επιφορτίστηκαν με την πραγματοποίηση της παρανοϊκής απόφασης, κι η ιστορία κράτησε την ανάσα της.
Αγωνία, συγκίνηση, αγάπη για τη ζωή, μίσος εναντίον του πολέμου –όλα σε μια συγκλονιστική δημιουργία ενός από τους πιο διάσημουςσύγχρονους συγγραφείς.


Ο Χίτλερ εκείνο το βράδυ ήταν στις ‘δόξες’ του. Είχε αρχίσει να τσιρίζει, τα μάτια του πετούσαν σπίθες και το πρόσωπό του ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα. ‘Τίποτα’, ούρλιαξε τους συγκεντρωμένους επιτελείς του. ‘Δεν καταφέρατε τίποτα. Κι όμως, με τους άντρες και τα όπλα που είχατε τη διάθεσή σας θα έπρεπε να μου είχατε φέρει ακόμα και τον Τσώρτσιλ από την Αγγλία’. Όλοι πάγωσαν. Κανένας δεν τολμούσε να μιλήσει. Τελικά ο Χίμμλερ έριξε λάδι στη φωτιά. ‘Και γιατί όχι, Φύρερ μου; Γιατί όχι τον Τσώρτσιλ;’ Έτσι πάρθηκε η παρανοϊκή απόφαση της απαγωγής του Τσώρτσιλ. Κάποιοι γενναίοι επιφορτίστηκαν με την εκτέλεσή της κι η Ιστορία κράτησε την ανάσα της…