Με το σφύριγμα του τραίνου

Έρωτες μυστικοί κι ανομολόγητοι περιπλέκονται όπως στο φράχτη το αγιόκλημα κι όπως στην κληματαριά το ροζακί σταφύλι. Στα καφενεία η πολιτική έχει τον πρώτο λόγο. Έκρυθμος η κατάστασις γράφουν οι εφημερίδες, κι οι τοπικοί βουλευτές άφαντοι. Τι να σου κάμει κι ο βασιλιάς, παιδάριο! Στον κινηματογράφο «Όασις» πατείς με-πατώ σε για την «Αλίκη στο Ναυτικό». Οι καυγάδες περισσεύουν, όμως το βράδυ γαργαλιστικές ιστορίες της Κατοχής έρχονται να σπάσουν την πικρίλα. Στο μισοσπασμένο λαϊνι ανθίζουν τα μυριστικά, το καρπούζι κρυώνει στο ψυγείο του πάγου...
Φιγούρες αναγνωρίσιμες, αδύναμες, πανούργες, ερωτεύσιμες, έρμαια της μοίρας. Το τραίνο περνά σφυρίζοντας, σηματοδοτεί το χρόνο, μετρά τη ζωή που κυλά και χάνεται... Μέσα της δεκαετίας του '60.