Ο Πλατέρο κι εγώ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Όταν ένας ποιητής, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας γράφει ένα έργο για παιδιά τότε σίγουρα αυτό θα είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Έτσι, ο νέος τίτλος στη σειρά Ιγκουάνα κρύβει μέσα στη φαινομενική του απλότητα τα πιο βαθιά μυστικά της ανθρώπινης ψυχής. Ο ποιητής μοιράζεται με τον Πλατέρο, τον αγαπημένο του γάιδαρο, τα συναισθήματά του και τις παιδικές του αναμνήσεις και μαζί, βυθίζονται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων του χωριού, τους οποίους σκιαγραφεί με αγάπη και συμπάθεια και ιδιαίτερα τους πιο ταπεινούς και στερημένους. Μέσα από την ομορφιά της φύσης ο ποιητής και ο Πλατέρο, το πιο ανθρώπινο των ζώων, ικανοποιούν τις πιο αγνές και υψηλές τους επιθυμίες για μια πλούσια και έντονη πνευματική ζωή, για ειρήνη και αρμονία, αδελφικότητα και ανεκτικότητα, με λίγα λόγια, τη λαχτάρα τους για ευτυχία...





ΚΡΙΤΙΚΗ



Αυτό το αριστούργημα του Ισπανού ποιητή και πεζογράφου Χουάν Ραμόν Χιμένεθ (1881-1958), κορυφαίου εκπροσώπου των ισπανικών γραμμάτων της γενιάς του 1900 (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1956), το γνωστότερο ίσως πεζό του Χιμένεθ, είναι και το πιο αγαπητό. Για όσους στο παρελθόν το διάβασαν -μεταξύ αυτών και η γράφουσα- παραμένει μια λυτρωτική θύμηση, ένα πνεύμα αγαθοποιό, σαν γλύκασμα ψυχής. Αλλωστε ο Χιμένεθ, ταγμένος υπέρ της Ισπανικής Δημοκρατίας, θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες και καθαρότερες λυρικές φωνές του περασμένου αιώνα.

«Ο Πλατέρο κι εγώ» («Platero y yo», 1914), έργο κυρίως αυτοβιογραφικό, θεωρείται από τα αριστουργήματα της ισπανικής λογοτεχνίας και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Κι ακόμη μεταφράζεται. Κι ας το κατηγόρησαν οικτρά ο Νταλί και ο Μπουνιουέλ. Το έργο έγινε κοσμαγάπητο. Το έχει αυτό η καλοσύνη. Το έχει και η αγαθότητα. Να μένουν άτρωτες εντέλει.

Στην παρούσα έκδοση, που είναι ανθολόγηση ορισμένων κεφαλαίων του έργου, έχουμε μια καλή μετάφραση και μια ευφρόσυνη, χαριτωμένη εικονογράφηση. Κι έχουμε από το ωραίο βιβλίο σπαράγματα μοναδικά. «Αυτό το σύντομο βιβλίο, όπου η χαρά και η στενοχώρια είναι δίδυμες αδελφές, σαν τα αφτιά του Πλατέρο...», έγραψε ήδη από το 1914 ο Χιμένεθ.

Τα αφτιά του Πλατέρο! Του μικρόσωμου, γλυκού, απαλού και χαδιάρη γαϊδαράκου, που όταν τον φωνάζει ο ποιητής τρέχει γελώντας σαν να ακούει αόρατα κουδουνάκια. Που τρώει από τα χέρια του αφέντη του (αν και εδώ δεν ταιριάζει η λέξη αφέντης, σύντροφο ας τον πούμε καλύτερα) μανταρίνια και μοσχοστάφυλα, σύκα βασιλικά και διαρκώς κάνει σαν παιδάκι, σαν κοριτσάκι. Αχ, ο Πλατέρο... Σύντροφος στη χαρά του ποιητή, σύντροφος στον πόνο, παρών σε όλα τα γεγονότα του χωριού, στη λύπη και στο παράπονο, στις χαρές και στα πανηγύρια και στα παιχνίδια των παιδιών. Εκεί και στις απώλειες. Ακόμη και στην έκλειψη ηλίου. Τότε μάλιστα πήρε όψη παράξενη. Πλατέρο και ποιητής μαζί πορεύονται στους αγρούς, όπου ο γαϊδαράκος μαθαίνει την ομορφιά των λουλουδιών, θητεύει στη λαμπρότητα των αστεριών. «Ελα μαζί μου εσύ. Εγώ θα σου μάθω τα λουλούδια και τα αστέρια». Παρέα υποδέχονται την άνοιξη, το χρυσό πρωινό, τα χελιδόνια, την καρδερίνα...

Ο μεγάλος ποιητής και πεζογράφος με τον «Πλατέρο» διαλέγεται με την ίδια τη ζωή, συνομιλεί με τη λάμψη ή τη σκοτεινιά της. Κυρίως συμμετέχει. Και οπωσδήποτε τη βλέπει. Και κυρίως την αγαπά. Τέλος, μας περνά τη βεβαιότητα και τη γνώση του πως, ναι, την αξίζει η ζωή την αγάπη αυτή.

Ηλικία άνω των 9 ετών



ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 09/03/2007