Από την επικοινωνία στην αναγνώριση

[...] Στρέφοντας κατ' αρχάς το βλέμμα του σε άτομα και ομάδες της σύγχρονης κοινωνίας, που αισθάνονται ότι αποτελούν θύματα κοινωνικής περιφρόνησης και για το λόγο αυτό έχουν ξεκινήσει έναν αγώνα για αναγνώριση, ο Χόνετ αναζητεί τους όρους εκείνης της μορφής ζωής, που θα εξασφαλίσει τόσο την τυπική ισότητα και την αυτοπραγμάτωση και ευημερία των ατόμων. [...]





Επιφανής μαθητής του Χάμπερμας, ο Αξελ Χόνετ συνεισφέρει στην κριτική θεωρία -και τη Σχολή της Φρανκφούρτης στην οποία ανήκει- την έννοια της "αναγνώρισης". Επισημαίνει δηλαδή ως κινητήρια δύναμη των κοινωνικών συγκρούσεων την έντονη δυσαρέσκεια των ανθρώπων, καθώς δεν τους αναγνωρίζουν τις δίκαιες διεκδικήσεις τους. Η πάλη για αναγνώριση οδηγεί τα άτομα στην απόκτηση αυτοπεποίθησης, αυτοσεβασμού και στη συγκρότηση μιας στέρεης ταυτότητας. Ο τίτλος αναφέρεται στην καλύτερη "θέα" που προσφέρει η έννοια της αναγνώρισης σε μια μη-ιδεολογική κατόπτευση του κόσμου, σαφώς ανώτερη από αυτήν που πρόσφερε η έννοια της "επικοινωνίας" στον Χάμπερμας. Στόχος του Χόνετ είναι η σύνταξη μιας ηθικής γραμματικής, ενός αυτονόητου κοινωνικού συμβολαίου βασισμένου στη σωτήρια οικονομία που επιβάλλει ο σεβασμός του άλλου. Ενδιαφέρουσα συλλογιστική, αλλά πολύ φοβόμαστε ότι ο αυστηρά ορισμένος ορθολογισμός της δεν μπορεί να εμπνεύσει την ανυπόμονη και απείθαρχη εποχή μας. Το κατασταλαγμένο -αλλά μάλλον ανώδυνο- έργο ενός επιγόνου.