Στον Χάνδακα, εγώ, η Ματθαία

Κρήτη, 16ος αιώνας. Η Ματθαία Ασάνη, ένα πρόσωπο υπαρκτό, ζωντανεύει ξανά κάπου ανάμεσα στην ιστορία και στον μύθο για να διηγηθεί τον καιρό της. Την κινούν πάθη που δεν αρμόζουν σε γυναίκες: οι τέχνες, τα γράμματα και τα μυστήρια του κόσμου. Γράφοντας τα απομνημονεύματά της πηγαίνει πίσω στον καιρό της νιότης, όταν θα εγκατασταθεί στον βενετοκρατούμενο Χάνδακα, ήδη κυριευμένη από δέος για την τέχνη της ζωγραφικής καθώς όμως και για την τέχνη της γλώσσας, κρατώντας σφιχτά στα χέρια της ως μόνη της περιουσία δύο βιβλία, μια Οκτώηχο και ένα χειρόγραφο τετράδιο βοτανολογίας, που της υπενθυμίζουν διαρκώς τον μεγάλο σκοπό της ζωής της: να μάθει γραφή και ανάγνωση. Επειδή, για εκείνη, κάθε ανθρώπινη τέχνη δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αναζήτηση απαντήσεων για το πώς και το γιατί της ζήσης, για την αρχιτεκτονική της οικουμένης, για τη φύση του ανθρώπου. Ο Χάνδακας θα γίνει ο τόπος όπου η Ματθαία θα μπει βαθιά στον κόσμο των τεχνών και των γραμμάτων, μα και ο τόπος όπου θ’ ανακαλύψει τις ρίζες της, ο τόπος όπου θα μάθει τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος: πόνος και αγάπη, φόβος και συγχώρεση.