Μείνε μαζί μας, βράδιασε

Ένας Θεός που γνωρίζει να γίνεται συνοδοιπόρος και φίλος όχι εξουσιαστής.

Ένας Θεός που θα μπαίνει στις πορείες σου για να σε βγάζει στις δικές Του. Θα περπατά τον δρόμο σου ανοίγοντάς σου τον δικό Του, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, χωρίς να σε πιέζει.

Πάντα θα ξεκινάς από κάποια Ιεροσόλυμα ανεκπλήρωτων προσδοκιών προς κάποια Εμμαούς ευχαριστιακής πλήρωσης και στη πορεία θα αναφλέγεσαι.

Ίσως το κείμενο, μέσα στο οποίο μετά από λίγο και σείς θα περπατήσετε, να αποτελεί εκπλήρωση μιάς υπόσχεσης, που καλά κρατεί απ’ τα εφηβικά μου χρόνια. Tο ξαναζωντάνεμα του περιπάτου σε μια σύγχρονη οδό.

Καθόλου τυχαίο ότι οι περισσότερες φωνές που θα ακουσθούν στην διάρκεια αυτού του περιπάτου και θα μας συντροφεύσουν, θα είναι ο λόγος σύγχρονων ποιητών και πεζογράφων, φιλοσόφων και στοχαστών. Γιατί πιστεύω πως πίσω από κάθε σπαραγμό της καρδιάς και αγωνία της ύπαρξης, πίσω από κάθε ποιότητα υψηλή και δημιουργία έμπονη δεν μπορεί παρά να κρύβεται ο Θεός.

Η πορεία του Χριστού διά μέσου των αιώνων συνεχίζεται και τα πρόσωπα της συνοδοιπορίας δεν μπορεί παρά να είναι διαφορετικά (και όχι απαραιτήτως ενδεδυμένα μέλανα τριβώνια και προσφωνούμενα υπερθετικά).

Κάθε έκφραση υψηλής καλλιτεχνίας, κάθε αριστούργημα του ανθρώπου πολιτιστικό δεν μπορεί παρά να αναζητά τη λύτρωση από τον θάνατο, να κραυγάζει για μια συνέχεια μεταιστορική, γι’ αυτό και να συνοδοιπορεί με την Ανάσταση