0
Your Καλαθι
Σωματική Ψυχοθεραπεία
Θεραπεία του τραύματος στο αιώνιο Παρόν του Τώρα
Περιγραφή
Λαϊκοί αφηγητές με λιτό και παραστατικό τρόπο περιγράφουν όσα θυμούνται από τη ζωή τους στο Αηδονοχώρι Σερρών.
Ήθη και έθιμα, «τα αντέτια», τις συνήθειες, τις ασχολίες, τα τραγούδια και τους χορούς, τις κοινωνικές εκδηλώσεις και όλο τον πνευματικό και υλικό πλούτο που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία. Μια κοινωνία προηγούμενων χρόνων. Μια κοινωνία αγροτοκτηνοτροφική, αυτάρκη, πιστή στις παραδόσεις.
Έκπληξη και θαυμασμό προκαλεί η σοφία με την οποία ερμήνευαν φυσικά φαινόμενα, αντιμετώπιζαν ασθένειες.
Η σοφία του λαϊκού ανθρώπου που δίνει λύσεις σε όλα τα κοινά και «ίδια» προβλήματα, δοσμένη στη ντοπιολαλιά του Αηδονοχωρίου.
Στο βιβλίο υπάρχουν εκτενείς περιγραφές και πλούσιο φωτογραφικό υλικό για την Κατοικία (εξωτερικά, εσωτερικοί χώροι, έπιπλα και σκεύη, βοηθητικοί χώροι) τα Ρούχα, την κόμμωση, τα αξεσουάρ (ανδρικά και γυναικεία), τι περιλάμβανε το Καθημερινό και το Γιορτινό τραπέζι, την Κοινωνική ζωή (προξενιό, αρραβώνας, γάμος, γέννηση, θάνατος), την Κοινωνική οργάνωση (Κοινότητα, σχολείο, Οικογένεια, Συνεργασία και αλληλοβοήθεια, συντεχνίες) το Εθιμικό δίκαιο του λαού (ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, ΕΝΟΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (Καπάρο, Δωρεά, Πώληση, Μίσθωση, Μεσιτεία, Εγγύηση, Στοιχήματα, Συμβιβασμός) ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ (Κυριότητα πράγματος, Χρησικτησία, Δουλεία, Ενέχυρο)
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (Μνηστεία, Γάμος, Λύση του γάμου, Υιοθεσία, Αποκλήρωση τέκνου, Αδελφοποιΐα, Μηλαδέρφια) ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
(Διαθήκη – Μοιρασιά, Κληρονόμοι) ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Χαιρετισμοί, Προπόσεις, Ευχές, τα γιοφύρια του χωριού, οι τσεσμέδες,
τον Επαγγελματικό Βίο (Καλλιέργεια σιτηρών, Σπορά, Θερισμός, Αλωνισμός Λίχνισμα, η καλλιέργεια του καπνού, η φυτεία του καπνού, το μάζεμα – σπάσιμο του καπνού, το πέρασμα του καπνού, το παστάλλιασμα, Αμπελουργία, Φύτεμα, Κλάδεμα, Ασθένειες του αμπελιού, Τρύγος, Καλλιέργεια οσπρίων, Κηπευτικές καλλιέργειες, Έθιμα γεωργών, συνήθειες βοσκών αλλά και Βιοτεχνίες, Υφαντική, το διασίδι, Ύφανση, Πλύσιμο Λεύκανση, Βαφική, Κέντημα, Πλέξιμο) τη Χλωρίδα, την Πανίδα του Αηδονοχωρίου, την Πνευματική ζωή (έθιμα Χριστουγέννων, Πάσχα και όλων των γιορτών του χρόνου, εκκλησίες και ξωκκλήσια, η βασκανία, εμπειρική ιατρική, Αστρολογία και μετεωρολογία, πρόγνωση του καιρού, μαντική).
Η τελευταία ενότητα του βιβλίου είναι αφιερωμένη στη Δημώδη ποίηση και τους χορούς στην οποία αναφέρονται πάμπολλα τραγούδια και παραλογές, αλλά και σατιρικά τραγούδια, Νανουρίσματα και Ταχταρίσματα, Μύθοι, παραμύθια, ευτράπελες διηγήσεις, παραδόσεις, θρησκευτικές παραδόσεις, παροιμίες, παροιμιώδεις φράσεις, αινίγματα, λογοπαίγνια, αριθμητικά προβλήματα και καθαρογλωσσήματα, παιχνίδια μέσα και έξω από το σπίτι. Τέλος, βαπτιστικά ονόματα γυναικών, ανδρών, επώνυμα, παρωνύμια, τοπωνύμια, εποχές, μήνες.
Λεξιλόγια επεξηγούν μεν αφηγήσεις οι οποίες είναι καταγραμμένες στην ντοπιολαλιά, υπενθυμίζουν δε την καταγωγή των λέξεων.
«Ευχές λέμι παντού. Σ’ όλνοι ιφχιούμαστι. Στα μ’κρά άμα μας φέρουν ένα πουτήρ’ νιρό τα λέμι «τρανό παλ’κάρ’». Στα βαφτίσια λέμι «εις υγείαν, να σας ζήσ’».Στου γάμου λέμι «χαϊρλίδ’κα», «καλά στέφανα», «να ζήσ’ τ’ αντρόγυνου». Όταν βλέπουμι κανέναν να πααίν’ στου χουράφ’, τουν λέμι «καλό δρόμου», «καλή στράτα», «ώρα καλή», «μη του καλό να πας κι μι του καλό να γυρίσ’ς», «καλή σπουρά», «χαϊρλίδ’κου».
Ήθη και έθιμα, «τα αντέτια», τις συνήθειες, τις ασχολίες, τα τραγούδια και τους χορούς, τις κοινωνικές εκδηλώσεις και όλο τον πνευματικό και υλικό πλούτο που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία. Μια κοινωνία προηγούμενων χρόνων. Μια κοινωνία αγροτοκτηνοτροφική, αυτάρκη, πιστή στις παραδόσεις.
Έκπληξη και θαυμασμό προκαλεί η σοφία με την οποία ερμήνευαν φυσικά φαινόμενα, αντιμετώπιζαν ασθένειες.
Η σοφία του λαϊκού ανθρώπου που δίνει λύσεις σε όλα τα κοινά και «ίδια» προβλήματα, δοσμένη στη ντοπιολαλιά του Αηδονοχωρίου.
Στο βιβλίο υπάρχουν εκτενείς περιγραφές και πλούσιο φωτογραφικό υλικό για την Κατοικία (εξωτερικά, εσωτερικοί χώροι, έπιπλα και σκεύη, βοηθητικοί χώροι) τα Ρούχα, την κόμμωση, τα αξεσουάρ (ανδρικά και γυναικεία), τι περιλάμβανε το Καθημερινό και το Γιορτινό τραπέζι, την Κοινωνική ζωή (προξενιό, αρραβώνας, γάμος, γέννηση, θάνατος), την Κοινωνική οργάνωση (Κοινότητα, σχολείο, Οικογένεια, Συνεργασία και αλληλοβοήθεια, συντεχνίες) το Εθιμικό δίκαιο του λαού (ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, ΕΝΟΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (Καπάρο, Δωρεά, Πώληση, Μίσθωση, Μεσιτεία, Εγγύηση, Στοιχήματα, Συμβιβασμός) ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ (Κυριότητα πράγματος, Χρησικτησία, Δουλεία, Ενέχυρο)
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (Μνηστεία, Γάμος, Λύση του γάμου, Υιοθεσία, Αποκλήρωση τέκνου, Αδελφοποιΐα, Μηλαδέρφια) ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
(Διαθήκη – Μοιρασιά, Κληρονόμοι) ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Χαιρετισμοί, Προπόσεις, Ευχές, τα γιοφύρια του χωριού, οι τσεσμέδες,
τον Επαγγελματικό Βίο (Καλλιέργεια σιτηρών, Σπορά, Θερισμός, Αλωνισμός Λίχνισμα, η καλλιέργεια του καπνού, η φυτεία του καπνού, το μάζεμα – σπάσιμο του καπνού, το πέρασμα του καπνού, το παστάλλιασμα, Αμπελουργία, Φύτεμα, Κλάδεμα, Ασθένειες του αμπελιού, Τρύγος, Καλλιέργεια οσπρίων, Κηπευτικές καλλιέργειες, Έθιμα γεωργών, συνήθειες βοσκών αλλά και Βιοτεχνίες, Υφαντική, το διασίδι, Ύφανση, Πλύσιμο Λεύκανση, Βαφική, Κέντημα, Πλέξιμο) τη Χλωρίδα, την Πανίδα του Αηδονοχωρίου, την Πνευματική ζωή (έθιμα Χριστουγέννων, Πάσχα και όλων των γιορτών του χρόνου, εκκλησίες και ξωκκλήσια, η βασκανία, εμπειρική ιατρική, Αστρολογία και μετεωρολογία, πρόγνωση του καιρού, μαντική).
Η τελευταία ενότητα του βιβλίου είναι αφιερωμένη στη Δημώδη ποίηση και τους χορούς στην οποία αναφέρονται πάμπολλα τραγούδια και παραλογές, αλλά και σατιρικά τραγούδια, Νανουρίσματα και Ταχταρίσματα, Μύθοι, παραμύθια, ευτράπελες διηγήσεις, παραδόσεις, θρησκευτικές παραδόσεις, παροιμίες, παροιμιώδεις φράσεις, αινίγματα, λογοπαίγνια, αριθμητικά προβλήματα και καθαρογλωσσήματα, παιχνίδια μέσα και έξω από το σπίτι. Τέλος, βαπτιστικά ονόματα γυναικών, ανδρών, επώνυμα, παρωνύμια, τοπωνύμια, εποχές, μήνες.
Λεξιλόγια επεξηγούν μεν αφηγήσεις οι οποίες είναι καταγραμμένες στην ντοπιολαλιά, υπενθυμίζουν δε την καταγωγή των λέξεων.
«Ευχές λέμι παντού. Σ’ όλνοι ιφχιούμαστι. Στα μ’κρά άμα μας φέρουν ένα πουτήρ’ νιρό τα λέμι «τρανό παλ’κάρ’». Στα βαφτίσια λέμι «εις υγείαν, να σας ζήσ’».Στου γάμου λέμι «χαϊρλίδ’κα», «καλά στέφανα», «να ζήσ’ τ’ αντρόγυνου». Όταν βλέπουμι κανέναν να πααίν’ στου χουράφ’, τουν λέμι «καλό δρόμου», «καλή στράτα», «ώρα καλή», «μη του καλό να πας κι μι του καλό να γυρίσ’ς», «καλή σπουρά», «χαϊρλίδ’κου».
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
