Το Αθάνατο Εικοσιένα στης δόξας το μπαλκόνι

Χριστόπουλος Α.Π.

Τούτα τα γραφόμενά μου
είναι από την καρδιά μου,
παραθέτω γεγονότα
που μου χτύπησαν την πόρτα
μέσα απ’ την ιστορία
απ’ του Έθνους την πορεία
του λαού μας τη μεγάλη
όταν σήκωσε κεφάλι!

Τον ήρωα τον διάσημο
τον θέλω με παράσημο
μα και αυτόν τον άγνωστο
τον θέλω ευανάγνωστο
και στις υποσημειώσεις
πάντα στέκομαι μ’ αξιώσεις,
απ’ τα ψιλά τα γράμματα
αντλώ και τα οράματα,
τις πράξεις τις ηρωικές
τις κάνουν κι άσημες ψυχές!
Για να φτάσεις ώς τη δόξα
απαιτείται λίγη λόξα!

Μόνο οι γίγαντες λαοί
κι ομάδες σκλάβων, αετοί
με όνειρα κι οράματα
αυτοί κάνουνε θαύματα,
χωρίς στρατό και χρήματα
και με σωρό προβλήματα
και με κόντρα την Ευρώπη!
Μόνο γίγαντες ανθρώποι!

Τα μεγάλα όμως πάθη
μας οδήγησαν σε λάθη
για λιγάκι να χαθούμε
απ’ το μίσος! Τι να πούμε!
Το λαμπρό Εικοσιένα
δεν γνωρίζει από φρένα
την καλή την μαρτυρία
απωλέσαμε με μία!

Και οι κυβερνήσεις; Κρίμα!
είχανε θεό το χρήμα!
και οι άπληστοι εκείνοι
φέρουν όλη την ευθύνη
για τους εμφύλιους σπαραγμούς
και για τους άγριους σκοτωμούς!
Τι περίεργες φατρίες,
όλοι τους εγκληματίες!

Μπροστά μου η συνείδηση
με τη σωστή εκτίμηση,
τα καλά, τα βλογημένα
πάντα είναι τιμημένα
και τα άσχημα επίσης
πρέπει να τα μολογήσεις
για να είσαι αληθινός
πάνω απ’ όλα και σωστός!

Τούτα θέλω να τονίσω
κι ίσως λίγο συγκινήσω
να μάθουνε οι Έλληνες
ρομαντικοί κι ανθέλληνες
πως αυτή την ιστορία
δεν πετάμε στα αρχεία
την κρατάμε σε ζωντάνια
γιατί είναι όντως σπάνια.
Ελληνόπαιδες ξυπνήστε
και για τα παλιά μιλήστε
να μη χαθεί το παρελθόν
είναι ταυτότητα λαών! .