0
Your Καλαθι
Μιμήσεις πράξεων. ΑΦΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΔΟΜΗ ΣΤΙΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΩΝ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
Περιγραφή
Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια όσο γίνεται σαφής και σύντομη παρουσίαση των σωζόμενων τραγωδιών της κλασσικής εποχής με στόχο να φανεί η επιλεκτική συνθετική διαδικασία που οδηγεί τον τραγικό ποιητή να δώσει στο δράμα που ετοιμάζει ένα συγκεκριμένο αφηγηματικό περιεχόμενο τέτοιο ώστε να δικαιολογεί τον αφαιρετικό κατοπινό (αφ)ορισμό "μίμησης πράξεως σπουδαίας και τελείας".
Ολες σχεδόν οι σωζόμενες τραγωδίες της κλασικής περιόδου -32 όλες κι όλες από ένα απροσδιόριστο αλλά μεγάλο σύνολο- δεν είναι παρά ιστορίες αστυνομικού (τρόπον τινά) δελτίου. Και βέβαια οι πράξεις που διαδραματίζονται στις τραγωδίες, σπουδαίες ή μη, δεν αποτελούν αφ' εαυτές ούτε κάτι το σπάνιο στην ιστορία του ανθρώπου ούτε και κάτι το αξιομελέτητο. Για πολλούς και διαφόρους λόγους οι άνθρωποι αδικούν και συχνά σκοτώνουν συνανθρώπους τους. Πού λοιπόν έγκειται η μεγαλοσύνη αυτών των δραμάτων;
Ασφαλώς στον τρόπο με τον οποίο μας παρουσιάζονται. Οι ιστορίες αυτές, που τώρα βέβαια μόνο με μελέτη μπορούμε να τις πλησιάσουμε, ήταν μέρος της καθημερινής μυθολογίας των αρχαίων Ελλήνων και όχι απλώς γνωστές. Αυτό που συγκινούσε τους θεατές τότε δεν ήταν ο ίδιος ο πυρήνας της ιστορίας, αλλά η ποίηση που αφηγούνταν τα συμβάντα και η πλοκή. Ο Μενέλαος Χριστόπουλος -αναπληρωτής καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών- στο βιβλίο του επιχειρεί να κάνει μια συνοπτική παρουσίαση των σωζόμενων τραγωδιών των κλασικών χρόνων και του δημιουργού τους. Κάθε κεφάλαιο -τα τρία πρώτα φέρουν ως τίτλο το όνομα του ποιητή, ενώ δύο άλλα έχουν ως θέμα τους το «σατυρικό δράμα» και τους «ελάσσονες τραγικούς»- ακολουθείται από επιλεκτική και ενδεικτική βιβλιογραφία. Το δελτίο κλείνει με παράθεση -αμετάφραστων όμως- των «υποθέσεων» των δραμάτων, όπως παραδόθηκαν από αρχαίους ή βυζαντινούς σχολιαστές. Είναι νομίζω προφανείς οι διδακτικές προθέσεις του συγγραφέα. Εικονογραφημένο.
ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 21/02/2003
Ολες σχεδόν οι σωζόμενες τραγωδίες της κλασικής περιόδου -32 όλες κι όλες από ένα απροσδιόριστο αλλά μεγάλο σύνολο- δεν είναι παρά ιστορίες αστυνομικού (τρόπον τινά) δελτίου. Και βέβαια οι πράξεις που διαδραματίζονται στις τραγωδίες, σπουδαίες ή μη, δεν αποτελούν αφ' εαυτές ούτε κάτι το σπάνιο στην ιστορία του ανθρώπου ούτε και κάτι το αξιομελέτητο. Για πολλούς και διαφόρους λόγους οι άνθρωποι αδικούν και συχνά σκοτώνουν συνανθρώπους τους. Πού λοιπόν έγκειται η μεγαλοσύνη αυτών των δραμάτων;
Ασφαλώς στον τρόπο με τον οποίο μας παρουσιάζονται. Οι ιστορίες αυτές, που τώρα βέβαια μόνο με μελέτη μπορούμε να τις πλησιάσουμε, ήταν μέρος της καθημερινής μυθολογίας των αρχαίων Ελλήνων και όχι απλώς γνωστές. Αυτό που συγκινούσε τους θεατές τότε δεν ήταν ο ίδιος ο πυρήνας της ιστορίας, αλλά η ποίηση που αφηγούνταν τα συμβάντα και η πλοκή. Ο Μενέλαος Χριστόπουλος -αναπληρωτής καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών- στο βιβλίο του επιχειρεί να κάνει μια συνοπτική παρουσίαση των σωζόμενων τραγωδιών των κλασικών χρόνων και του δημιουργού τους. Κάθε κεφάλαιο -τα τρία πρώτα φέρουν ως τίτλο το όνομα του ποιητή, ενώ δύο άλλα έχουν ως θέμα τους το «σατυρικό δράμα» και τους «ελάσσονες τραγικούς»- ακολουθείται από επιλεκτική και ενδεικτική βιβλιογραφία. Το δελτίο κλείνει με παράθεση -αμετάφραστων όμως- των «υποθέσεων» των δραμάτων, όπως παραδόθηκαν από αρχαίους ή βυζαντινούς σχολιαστές. Είναι νομίζω προφανείς οι διδακτικές προθέσεις του συγγραφέα. Εικονογραφημένο.
ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 21/02/2003
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
