Γιατί δε γελούν πια οι Καρυάτιδες;

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, ζούσαν στην αρχαία Ελλάδα έξι αδερφές. Είχαν γεννηθεί στις Καρυές, ένα χωριό κοντά στη Σπάρτη και γι’ αυτό ήταν γνωστές σε όλους ως Καρυάτιδες. Αγαπούσαν τόσο πολύ η μία την άλλη που καθώς μεγάλωναν, εύχονταν στον Δία, να τις έχει για πάντα μαζί. Εκείνος, για να εκπληρώσει την ευχή τους, τις έβαλε να κρατούν με το κεφάλι τους τη στέγη του Ερεχθείου, του ναού που βρισκόταν στην Ακρόπολη των Αθηνών, μεταμορφώνοντάς τες σε αγάλματα. Ήταν τα πιο όμορφα αγάλματα της εποχής! Όλη τη μέρα στέκονταν ακίνητες και αμίλητες αγναντεύοντας, μα το βράδυ ζωντάνευαν, τραγουδούσαν, χόρευαν, έλεγαν αστεία και όλη η Αθήνα τις άκουγε να γελούν. Μα αυτή η χαρά δεν έμελλε να κρατήσει για πολύ. Ένας λόρδος της Αγγλίας, ο Έλγιν, που επισκέφτηκε την Ακρόπολη, τις είδε και τις θαύμασε τόσο, που του μπήκε στο μυαλό η ιδέα να κλέψει τις έξι Καρυάτιδες και να τις πάρει μαζί του στην πατρίδα του...

Ένα παραμύθι που δεν είναι τελικά και τόσο παραμύθι, μα αληθινή ιστορία!

Το «Γιατί δε γελούν πια οι Καρυάτιδες;», η πρώτη συγγραφική απόπειρα της Αναστασίας Χριστοπούλου στο παιδικό βιβλίο, συνταιριάζει την Ελληνική Μυθολογία και τα ιστορικά γεγονότα της εποχής με τη μυθοπλασία. Σε συνδυασμό με τη μοναδική εικονογράφηση της Μαρίας Σινάνογλου, το βιβλίο αυτό αγγίζει την τρυφερή ματιά των παιδιών και ταυτόχρονα τους δημιουργεί το αίσθημα της αναζήτησης ανθρωπομορφικών συναισθημάτων και δεδομένων της Ιστορίας. Αυτό το καθιστά, εκτός από απολαυστικό ανάγνωσμα, ένα πολύτιμο εργαλείο διδακτικής προσέγγισης για εκπαιδευτικούς και γονείς.