Τρεις γυναίκες και ο ποιητής ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Η μούσα των ποιητών είναι διακριτική και χαμηλόφωνη, της αρέσουν ,τα αυθεντικά πρόσωπα κι οι καθαρές κουβέντες. Αρέσκεται στην Ελευθερία και παθιάζεται με τον Έρωτα. Η αληθινή ποίηση είναι άλογη, άναρχη, ρηξικέλευθη και πηγάζει από την απαίτηση του ανθρώπου για ευτυχία, ως αντίδοτο του θανάτου, ως υπαρξιακή δικαίωση για το φευγαλέο της ζωής.
Οριάνα Φαλάτσι, Σεβάς Χανούμ, Ρίτα Σακελλαρίου και ο Ποιητής, ο μεγάλος Αλεξανδρινός, που επισκέπτεται το φανταστικό, μοναχικό Ξενοδοχείο Βαλκάνια και συναντάει τον ρεσεψιονίστ, όπως τον υποδύεται ο ομότεχνός του Γιώργος Χρονάς. Και τα τέσσερα πρόσωπα, έφυγαν, στοχευμένα, από τον καρκίνο.
Σαν αρχαία ελληνική τραγωδία, σαν μέλη αιγυπτιακών αγαλμάτων, του Ραμσή, της Χατσεπσούτ, του Τουταγχαμών, της Κλεοπάτρας... Σαν φαγιούμ. Σαν "επιτάφια χρυσή προσωπίδα" από τους βασιλιάδες και τις βαμμένες στο αίμα βασίλισσες των Μυκηνών.
Μία σύγχρονη τετραλογία, γεμάτη πόνο και πάθος, δίψα για Δικαιοσύνη, Ισότητα, Ελευθερία, με την Αγάπη να εμψυχώνει τα πετρωμένα και τα ακίνητα.
Ο Γιώργος Χρονάς είναι ποιητής και δραματουργός. Η γραφή του είναι κοφτερή σαν ξυράφι κι εύστοχη σαν βέλος. Διονυσιακός κι απολλώνειος, διακατέχεται από τον Θεό Πάνα, με καταβολές από τη μυθική Αρκαδία (αλλά κι εκείνην της Πελοποννήσου), ομνύει πίστη στην Λογική του Αριστοτέλη και ταυτόχρονα ακολουθεί τα διδάγματα των στωικών κι εφαρμόζει στην πράξη τις συμβουλές των επικούρειων φιλοσόφων. Είναι ανεπιτήδευτος και απροσχημάτιστος, λάτρης του μηδενός κι επιχειρών το "γνώθι σ' αυτόν". Μιλάει με τόλμη και σαφήνεια για το μόνο πράγμα που γνωρίζει καλά: την ανθρώπινη φύση, όπως εκφράζεται σε πρόσωπα του περιθωρίου και σε καταξιωμένα "Ιερά τέρατα" που ανεδύθησαν όμως από τον βούρκο της κοινωνίας.
Ο δραματικός λόγος του Γιώργου Χρονά θα αντέξει μέσα στο Χρόνο. Γιατί "έτσι θα μιλούσε η ίδια η Ζωή, αν μιλούσε". Ο αληθινός ποιητής είναι μάρτυρας του Καΐρου του κι αυτοδύτης των μύθων στο πιο βαθύ συλλογικό υπόστρωμα της Πανανθρώπινης Ψυχής.