Βυζαντινοί Αυτοκράτορες-Στρατηγοί (Τόμος Δ): Λέων Γ and Κωνσταντίνος Ε (Οι Ίσαυροι)

Στα μέσα του 7ου αι. μ.Χ. η Βυζαντινή Αυτοκρατορία πολεμά ξανά για την επιβίωσή της. Ένας άλλος κίνδυνος, ακόμη πιο θανάσιμος από τους Σασσανίδες Πέρσες, αναδύθηκε μέσα από τις ερήμους της Μέσης Ανατολής: Οι Άραβες.

Από τον 7ο ως τον 9ο αιώνα μ.Χ., η Βυζαντινή Αυτοκρατορία συγκρούεται αδυσώπητα με το Χαλιφάτο της Βαγδάτης, ενώ παράλληλα προσπαθεί να αποκρούσει τις εισβολές των Βουλγάρων στα Βαλκάνια. Η Α΄ και η Β΄ πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (674 μ.Χ. και 717–718 μ.Χ., αντίστοιχα) αποτελούν δύο κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότα σ’ αυτόν τον ανελέητο αγώνα ζωής και θανάτου. Κεντρικό ρόλο σ’ εκείνους τους θυελλώδεις καιρούς έπαιξαν δύο προσωπικότητες που κατέκτησαν επάξια τον χαρακτηρισμό «Αυτοκράτορες – Στρατηγοί»: ο Λέων Γ΄ και ο Κωνσταντίνος Ε΄ της δυναστείας των Ισαύρων.

Στον Δ΄ Τόμο της εννιάτομης σειράς «Βυζαντινοί Αυτοκράτορες – Στρατηγοί» του Εκδοτικού Οίκου «Historical Quest» παρουσιάζονται και αναλύονται σε τέσσερα κεφάλαια τα γεγονότα που καλύπτουν μία περίοδο που ξεκινά από τον Κώνστα Β΄ (641 μ.Χ.) και καταλήγει στον Θεόφιλο (842 μ.Χ.). Σ’ αυτό το διάστημα βασίλευσαν αρκετοί αυτοκράτορες, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο επιτυχημένοι, των οποίων η δράση μελετάται επίσης στον παρόντα τόμο.

Υπήρξε μία περίοδος αμυντικών πολέμων, στάσεων, εξεγέρσεων κι αναταραχών. Ξεχωρίζουν η Εικονομαχία που διαίρεσε και παραλίγο να διαλύσει την αυτοκρατορία και η Στάση του Θωμά του Σλάβου. Τα δύο τελευταία κεφάλαια επικεντρώνονται στη μελέτη του θεσμού των βυζαντινών «Θεμάτων» και στη συμβολή τους στην άμυνα της αυτοκρατορίας, καθώς και στη σύγκριση μεταξύ του αραβικού και του βυζαντινού πολεμικού ναυτικού.