Σημεία και τέρατα της μυθολογίας

Μύθος θα πει λόγος, ομιλία, συνομιλία, αγόρευση, υπόθεση, απόφθεγμα. Η ελληνική γλώσσα όμως έχει πολλές λέξεις για να δηλώσει την έννοια του λόγου, του ομιλείν. Αριθμήσαμε ήδη έξι και υπάρχουν κι άλλες συγγενείς έννοιες. Άρα κάτι άλλο υποκρύπτεται, κατά την γνώμη μας, κάτω από την λέξη μύθος. Ανατρέχουμε λοιπόν στην ρίζα της λέξης που είναι μυ-, η οποία μας οδηγεί και στο ρήμα μύ-ω που σημαίνει κλείνω τα μάτια και το στόμα, κρατώ κλειστά τα μάτια και το στόμα και δεν μιλώ. Επίσης από την ίδια ρίζα έχουμε και το ρήμα μυέ-ω, μυώ που σημαίνει κατηχώ, διδάσκω, από όπου και η λέξη μύηση, κατήχηση, διδασκαλία. Μοιραία λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μύθος σημαίνει τον μυητικό λόγο, τον λόγο τον θεϊκό. Γιατί τον θεϊκό λόγο μόνον οι μυημένοι θνητοί μπορούν να τον ακούσουν, να τον γνωρίσουν και να τον καταλάβουν. Άλλωστε ο μύθος βιωνόταν κυρίως μέσα από το μυητικό θέατρο, το οποίο ήταν μέρος των μυστηρίων και βοηθούσε τον άνθρωπο να εξαγνίσει τον εαυτό του από τις ανάγκες των χοϊκών του στοιχείων, που τον οδηγούσαν προς τα κάτω, προς την γη. Συνεπώς μυθολογία σημαίνει συλλέγω και διηγούμαι θεϊκούς λόγους, τους οποίους διέσωσαν για μας τους ανθρώπους οι θεοί και διέδωσαν μέσω των μυστηρίων.