Συνομιλώντας με την ποίηση

Αλλά τι είναι ποίηση; Έχουν δοθεί πολλοί ορισμοί. Εμείς όμως θα σταθούμε στον ορισμό του Αριστοτέλη, που θεωρείται και ο τελειότερος.
Ποίησίς εστί τέχνη μιμητική πράξεών τε και λόγων, ουχ' οία ταύθ' υπάρχει, αλλ' οία δύναται και δει, τέλος έχουσα το μεθ'αρμονίας και ρυθμού εις αρετήν διατιθέναι τας των ακουόντων ψυχάς. Απόδοση:
Η ποίηση είναι τέχνη που μιμείται πράξεις και λόγια, όχι όπως αυτά έγιναν ή ειπώθηκαν, αλλά όπως θα μπορούσαν και όπως θα έπρεπε να γίνουν, και η οποία έχει ως σκοπό, με την αρμονία και τον ρυθμό, να οδηγήσει στην αρετή τις ανθρώπινες ψυχές που ακούνε τα έργα της.
Θέλω να σταθούμε λίγο στην τελευταία πρόταση του ορισμού. Στην πρόταση αυτήν ορίζεται από τον μεγάλο διανοητή και ο ουσιαστικός σκοπός της ποίησης. Μας λέει ότι η ποίηση με εργαλεία τον ρυθμό και την αρμονία αποβλέπει να καθοδηγήσει προς την αρετή τις ψυχές αυτών που την ακούν. Κάτι το θεϊκό λοιπόν ενυπάρχει στον ποιητικό λόγο, κάτι πάνω και πέρα από τα ανθρώπινα που ποτίζει την ψυχή με αγάπη και την πλημμυρίζει με αρετές, γιατί η αγάπη είναι πηγή κάθε αρετής. Γίνεται έτσι η ποίηση γέφυρα, που στο άκουσμά της ο άνθρωπος θεάται τον Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη.