Χρυσή βιβλιοθήκη Αρχαίας Ελλάδας Τόμος 12: Απολογία Σωκράτους- Θεαίτητος

Απολογία Σωκράτους: Γραμμένη πιθανότατα το 397 ή 396 π.Χ., η Απολογία Σωκράτους είναι το μοναδικό μη διαλογικό έργο του Πλάτωνα, αλλά και το μόνο στο οποίο ο ίδιος αναφέρει ότι ήταν παρών στο περιγραφόμενο γεγονός. Μετά από την κατηγορία που διατύπωσαν οι Άνυτος, Μέλητος και Λύκων εναντίον του Σωκράτη, ο φιλόσοφος εκφώνησε ουσιαστικά τρεις λόγους, επιχειρώντας τόσο να απολογηθεί όσο και να ανασκευάσει το κατηγορητήριο· το τρίτο μέρος του λόγου του αναφέρεται στην ψηφοφορία και στην ετυμηγορία του δικαστηρίου. Το πλατωνικό έργο αποτελεί ελεύθερη απόδοση του δικανικού λόγου που εκφώνησε ο Σωκράτης το 399 π.Χ. στο δικαστήριο της Ηλιαίας, αντιμετωπίζοντας την κατηγορία ότι δεν πίστευε στους θεούς της πόλης, αλλά εισήγαγε νέες θεότητες (καινά δαιμόνια) και διέφθειρε με τις διδασκαλίες του τους νέους.

Θεαίτητος: Γραμμένος το 368 ή 367 π.Χ, ο Θεαίτητος είναι ένας από τους διαλόγους της ώριμης περιόδου του Πλάτωνα με θέμα τη φύση της γνώσης. Εδώ ο Σωκράτης και ο νεαρός ακόμη Θεαίτητος, μετέπειτα επιφανής μαθηματικός, συζητούν τρεις ορισμούς της γνώσης: ως καθαρή αντίληψη, ως κρίση και ως αληθή κρίση με λόγο. Κανείς από αυτούς τους ορισμούς δεν φαίνεται να είναι ικανοποιητικός.