Χρυσή βιβλιοθήκη Αρχαίας Ελλάδας Τόμος 15: Μήδεια- Ορέστης

Μήδεια: H τραγωδία του Ευριπίδη Μήδεια, που διδάχτηκε το 431 π.Χ., παραμένει ένα από τα πιο συγκλονιστικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Κεντρικό της θέμα η εκδίκηση της Μήδειας όταν μαθαίνει ο σύντροφός της Ιάσων την εγκατέλειψε για χάρη της Γλαύκης, κόρης του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα. Αφού πείσει τον Ιάσονα ότι συμφωνεί με τον νέο του γάμο, στέλνει με τα παιδιά της δηλητηριασμένα δώρα για να τα φορέσει η νύφη. Ένας αγγελιοφόρος του παλατιού αναγγέλλει τον θάνατο της Γλαύκης και του Κρέοντα. Ολοκληρώνοντας το εκδικητικό της σχέδιο, η Μήδεια σκοτώνει τα δύο αγόρια που είχε αποκτήσει από τον Ιάσονα και δραπετεύει στην Αθήνα με το φτερωτό άρμα που της έδωσε ο πρόγονος της, ο θεός Ήλιος, ενώ ο Ιάσων μένει πίσω θρηνώντας για τον χαμό των παιδιών του.

Ορέστης: Στην τραγωδία Ορέστης, που διδάχτηκε το 408 π.Χ., ο Ευριπίδης πραγματεύεται τον μύθο τον οποίο είχε δραματοποιήσει προηγουμένως ο Αισχύλος στις Ευμενίδες. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μια μορφή δικαίωσης και αποκατάστασης του Oρέστη για τη μητροκτονία που διέπραξε. Ωστόσο, ο Ευριπίδης αντιμετωπίζει την υπόθεση με τον δικό του τρόπο, κάνοντάς την πιο ανθρώπινη και οικεία: δεν θέτει τους θεατές εμπρός σε ηθικές αξίες και ηρωικά ιδανικά, αλλά σε καθημερινά ζητήματα, όπως είναι το πρόβλημα της επιβίωσης του Oρέστη και της Ηλέκτρας μέσα σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από ανασφάλεια και αβεβαιότητα.