Για τη διαλεκτική εξουσίας και επανάστασης

Η εμβληματική 11η θέση του Marx για τον Feuerbach -"οι φιλόσοφοι έχουν ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους? το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε"- εξακολουθεί να δραστηριοποιεί κοινωνικές και θεωρητικές δυνάμεις σε κατεύθυνσης ρήξης προς την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Απτή απόδειξη τα κινήματα εναντίον της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, αλλά και η ιδεολογική απήχηση έργων, όπως το Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία, του John Holloway, ενός από τους πιο σημαντικούς θεωρητικούς εκπροσώπους αυτών των κινημάτων.

Ωστόσο, ο συγγραφέας Αλέξανδρος Χρύσης, επιλέγει να αντιμετωπίσει κριτικά τις θέσεις του Holloway. Φανατικός υποστηρικτής μιας θεολογίας της Άρνησης, ο Holloway αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει διαλεκτικά κρίσιμες σχέσεις όπως αυτές της επιστήμης με την ιδεολογία, του κράτους και της επανάστασης, του κινήματος και του κόμματος. Από την άλλη πλευρά, η αναγκαία ρήξη προς τη σταλινική ή τη μπλανκιστική εκδοχή της πολιτικής, δε δικαιολογεί την απόρριψη της πλούσιας παράδοσης του επαναστατικού μαρξισμού που μας προτείνει, σε τελική ανάλυση, ο Holloway. Η πρόταση της αλλαγής του κόσμου χωρίς την κατάληψη της εξουσίας μπορεί να ακούγεται ευχάριστα στους κύκλους μιας μεταμοντέρνας "Αριστεράς", οδηγεί, όμως, σε αδιέξοδο το ίδιο το εγχείρημα του επαναστατικού μετασχηματισμού της αστικής κοινωνίας. Αντίθετα, ο μαρξισμός του Λένιν, της Luxemburg, του Τρότσκι, του Luk?cs, του Gramsci, μέσα από τις εσωτερικές εντάσεις που τον προσδιορίζουν και τον συγκροτούν, δεν ανήκει στο παρελθόν, αλλά έρχεται από το μέλλον, αποτελώντας σήμερα, κατεξοχήν σήμερα, οδηγό για δράση στην πολυμέτωπη σύγκρουση με το αστικό σύστημα εξουσίας.