Μακρινή Ακτή

Ένα βιβλίο που, δυστυχώς, δεν κατόρθωσα να ολοκληρώσω την ανάγνωσή του παρόλο που ,ως υπόθεση, μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα. Αυτό που με έκανε να το αφήσω στη μέση ήταν οι συνεχείς – προσβλητικές-, αναφορές του συγγραφέα για την ιδιαίτερη πατρίδα μου ,την Κύπρο. Δεν επιθυμώ και δεν υπάρχει και λόγος άλλωστε να αναλωθώ σε πολιτικές συζητήσεις , αλλά θεωρώ προσβλητικό να συναντώ φράσεις ή και αναφορές εναντίον της Κύπρου και των ανθρώπων της:
Όταν , για παράδειγμα, στη σελ.43 του βιβλίου γίνεται μια κάποια αόριστη αναφορά στον αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον της αποικιοκρατίας διαβάζω “Η ηγετική πολιτική μορφή , ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, κινούσε βίαιες εξεγέρσεις ενάντια στη βρετανική ηγεμονία. Παρότι οι αρχές τον αποκήρυξαν ως τρομοκράτη ιερωμένο, εντούτοις αυτός και οι αντάρτες της ΕΟΚΑ συνέχισαν να προκαλούν πολιτική αναταραχή….» , μόνο τη λέξη «τρομοκράτες» δε χρησιμοποιεί για να χαρακτηρίσει τα παλικάρια της ΕΟΚΑ ο κ.Yeldham. H επίκριση των Κυπρίων συνεχίζεται και στη σελίδα 46, όπου μέσα από τα λόγια της μητέρας της Κατερίνας διαβάζουμε: «Δεν είμαστε Κύπριες», έβαλε τις φωνές η Σοφία. «Μεταναστεύσαμε στην Κύπρο όταν γεννήθηκε η κόρη μου επειδή στην Αθήνα δεν υπήρχαν δουλειές. Ελληνίδες είμαστε» , λες και εμείς, οι Κύπριοι που ζούμε στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας νιώθοντας την ανάσα των Τούρκων στο σβέρκο μας και προσπαθώντας να κρατήσουμε, σε τόσο αντίξοες συνθήκες την ελληνικότητά μας ,δεν είμαστε Έλληνες…..Και το τελευταίο που θα παραθέσω είναι γραμμένο στη σελ.48 όπου διαβάζουμε «Λυπόταν ειλικρινά για τη δυσάρεστη θέση της, αλλά, όπως έδειχναν τα πράγματα, ο κακός της υπόθεσης ήταν αυτός ο Κύπριος , ο Γρηγόρης» , διερωτώμαι πόσο απαραίτητη ήταν η αναφορά με τόση έμφαση στην καταγωγή του Γρηγόρη , εφόσον αυτή ήδη είχε παρουσιαστεί σε προηγούμενες σελίδες λες και το ότι έφταιγε αυτός ο Κύπριος, (- ο συγκεκριμένος), αυτόματα καθιστά και όλους του Κυπρίους τομάρια ….
Θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες να παραθέσω τα ενοχλητικά χωρία του βιβλίου, τουλάχιστον μέχρι του σημείου που το διάβασα, και παρόλο που θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να εκφέρει τη γνώμη του, δε θεωρώ ότι είναι ορθό , μέσα από τα λεγόμενα ή τα γραπτά του , να τοποθετεί στο σκαμνί έναν ολόκληρο λαό που υπέφερε , και ακόμη, υποφέρει τα πάνδεινα προσπαθώντας απλά να κρατηθεί κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες …Και ναι δεν είμαστε όλοι άγγελοι εδώ στο νησί , αλλά δεν μπορεί κάποιος , πόσο μάλλον άνθρωπος των γραμμάτων, να μας κατακρίνει όλους έστω και με πλάγιο τρόπο ( μέσα από τα λεγόμενα τάχα των ηρώων του ή μέσα από την εξιστόρηση του ιστορικού πλαισίου του βιβλίου του)…

Ένα βιβλίο που, δυστυχώς, δεν κατόρθωσα να ολοκληρώσω την ανάγνωσή του παρόλο που ,ως υπόθεση, μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα. Αυτό που με έκανε να το αφήσω στη μέση ήταν οι συνεχείς – προσβλητικές-, αναφορές του συγγραφέα για την ιδιαίτερη πατρίδα μου ,την Κύπρο. Δεν επιθυμώ και δεν υπάρχει και λόγος άλλωστε να αναλωθώ σε πολιτικές συζητήσεις , αλλά θεωρώ προσβλητικό να συναντώ φράσεις ή και αναφορές εναντίον της Κύπρου και των ανθρώπων της:
Όταν , για παράδειγμα, στη σελ.43 του βιβλίου γίνεται μια κάποια αόριστη αναφορά στον αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον της αποικιοκρατίας διαβάζω “Η ηγετική πολιτική μορφή , ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, κινούσε βίαιες εξεγέρσεις ενάντια στη βρετανική ηγεμονία. Παρότι οι αρχές τον αποκήρυξαν ως τρομοκράτη ιερωμένο, εντούτοις αυτός και οι αντάρτες της ΕΟΚΑ συνέχισαν να προκαλούν πολιτική αναταραχή….» , μόνο τη λέξη «τρομοκράτες» δε χρησιμοποιεί για να χαρακτηρίσει τα παλικάρια της ΕΟΚΑ ο κ.Yeldham. H επίκριση των Κυπρίων συνεχίζεται και στη σελίδα 46, όπου μέσα από τα λόγια της μητέρας της Κατερίνας διαβάζουμε: «Δεν είμαστε Κύπριες», έβαλε τις φωνές η Σοφία. «Μεταναστεύσαμε στην Κύπρο όταν γεννήθηκε η κόρη μου επειδή στην Αθήνα δεν υπήρχαν δουλειές. Ελληνίδες είμαστε» , λες και εμείς, οι Κύπριοι που ζούμε στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας νιώθοντας την ανάσα των Τούρκων στο σβέρκο μας και προσπαθώντας να κρατήσουμε, σε τόσο αντίξοες συνθήκες την ελληνικότητά μας ,δεν είμαστε Έλληνες…..Και το τελευταίο που θα παραθέσω είναι γραμμένο στη σελ.48 όπου διαβάζουμε «Λυπόταν ειλικρινά για τη δυσάρεστη θέση της, αλλά, όπως έδειχναν τα πράγματα, ο κακός της υπόθεσης ήταν αυτός ο Κύπριος , ο Γρηγόρης» , διερωτώμαι πόσο απαραίτητη ήταν η αναφορά με τόση έμφαση στην καταγωγή του Γρηγόρη , εφόσον αυτή ήδη είχε παρουσιαστεί σε προηγούμενες σελίδες λες και το ότι έφταιγε αυτός ο Κύπριος, (- ο συγκεκριμένος), αυτόματα καθιστά και όλους του Κυπρίους τομάρια ….
Θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες να παραθέσω τα ενοχλητικά χωρία του βιβλίου, τουλάχιστον μέχρι του σημείου που το διάβασα, και παρόλο που θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να εκφέρει τη γνώμη του, δε θεωρώ ότι είναι ορθό , μέσα από τα λεγόμενα ή τα γραπτά του , να τοποθετεί στο σκαμνί έναν ολόκληρο λαό που υπέφερε , και ακόμη, υποφέρει τα πάνδεινα προσπαθώντας απλά να κρατηθεί κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες …Και ναι δεν είμαστε όλοι άγγελοι εδώ στο νησί , αλλά δεν μπορεί κάποιος , πόσο μάλλον άνθρωπος των γραμμάτων, να μας κατακρίνει όλους έστω και με πλάγιο τρόπο ( μέσα από τα λεγόμενα τάχα των ηρώων του ή μέσα από την εξιστόρηση του ιστορικού πλαισίου του βιβλίου του)…