Ναυάγια

Πλοία που ναυαγούν αποτελούν πηγή ζωής για τους κατοίκους ενός πάμπτωχου πλωτού χωριού της μεσαιωνικής Ιαπωνίας. Ένα επιβλητικό μυθιστόρημα για την ανθρώπινη μοίρα, από έναν καταξιωμένο Ιάπωνα συγγραφέα.



Ο Ισάκου, ένα εννιάχρονο αγόρι ζει σ' ένα απομονωμένο και απελπιστικά φτωχό ψαροχώρι στα παράλια της Ιαπωνικής Θάλασσας. Για να σώσει την οικογένειά του από την πείνα, ο πατέρας του πουλήθηκε σε συμβόλαιο δεσμευμένης εργασίας, αφήνοντας τον Ισάκου και τη δυναμική μητέρα του να προσέχουν τα τρία μικρότερα παιδιά. Αναγκασμένος να μεγαλώσει πριν την ώρα του, ο Ισάκου αντιμετωπίζει ένα σωρό μυστήρια, ανάμεσά τους η ίδια του η σεξουαλικότητα που μόλις γεννιέται και ο θρύλος του Ο-φούνε-σάμα -τα εμπορικά πλοία που περνάνε μεσοπέλαγα από καιρό σε καιρό και που προμηθεύουν το χωριό με απρόσμενα δώρα: ρύζι, κρασί και πλούσιες πρωτόγνωρες λιχουδιές.

Οι χωρικοί πιάνουν τόσα ψάρια που μετά βίας καταφέρνουν να επιβιώσουν και αποστάζουν αλάτι από το νερό της θάλασσας για να το πουλήσουν στα διπλανά χωριά. Αυτή όμως η φάμπρικα εξυπηρετεί μια άλλη παράπλευρη σκοπιμότητα: ελπίζουν πως οι φωτιές κάτω από τα καζάνια του αλατιού θα παραπλανήσουν περαστικά πλοία και θα τα προσελκύσουν προς την ακτή πάνω στους ύφαλους βράχους. Όταν λοιπόν κάποιο πλοίο κολλάει πάνω σε αυτούς, κατασφάζουν το πλήρωμα και λεηλατούν το φορτίο. Καθώς λοιπόν το συμβόλαιο του πατέρα του έφτανε στο τέλος του, -η μέρα δηλαδή που ο Ισάκου περίμενε με αγωνία - ένα πλοίο κόλλησε στα βράχια και οι χωρικοί πανηγύρισαν. Το φορτίο όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση το μάννα εξ ουρανού που περίμεναν...

Ένα αυστηρά και λιτά γραμμένο, αλλά αρκετά προκλητικό μυθιστόρημα για την ανθρώπινη μοίρα.