Η λογική του ζώντος

«Σ' ένα έμβιο ον τα πάντα είναι συναρμολογημένα με στόχο την αναπαραγωγή. Ένα βακτηρίδιο, μια αμοιβάδα, μια φτέρη, ποιόν άλλον προορισμό μπορούν να ονειρεύονται αν όχι να σχηματίσουν δυο βακτηρίδια, δυο αμοιβάδες, πολλές φτέρες; Αν υπάρχουν έμβια όντα σήμερα στη γη, υπάρχουν επειδή άλλα όντα δεν σταμάτησαν να αναπαράγονται εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια -- ίσως και παραπάνω. .. Το έμβιο ον αντιπροσωπεύει την εκτέλεση κάποιου προγράμματος. Που όμως κανένας νους δεν το έχει συλλάβει. Τείνει προς ένα σκοπό που καμιά βούληση δεν τον έχει διαλέξει. Ο σκοπός αυτός είναι η προετοιμασία ενός ίδιου κι απαράλλακτου προγράμματος για την επόμενη γενεά… Σήμερα η κληρονομικότητα περιγράφεται με άλλη γλώσσα: πληροφορίες μηνύματα, κώδικες. Ο οργανισμός γίνεται πραγμάτωση ενός προγράμματος που το ’χει προκαταρτίσει η κληρονομικότητα… είναι ένα αρχιτεκτόνημα σε «συρτάρια». Δεν υπάρχει μια οργάνωση του ζώντος, αλλά μια σειρά από οργανώσεις ιεραρχημένες, εγκλεισμένες η μια στην άλλη, όπως οι ρώσικες κούκλες… Από τον 16ο αιώνα ως σήμερα βλέπουμε να εμφανίζονται τέσσερα δομικά επίπεδα. Από την ανάλυση της ορατής δομής αναδύεται η «οργάνωση», που υποτείνει όργανα και λειτουργίες και καταλήγει να εκδηλωθεί στα κύτταρα. Στις αρχές του 20ού αιώνα η γέννηση της γενετικής ανακαλύπτει τα χρωμοσώματα και τα γονίδια που μας αποκάλυψαν, στις μέρες μας, το μόριο του νουκλεϊνικού οξέος, στο οποίο βασίζεται σήμερα η διαμόρφωση κάθε οργανισμού, οι ιδιότητές του, η σταθερότητά του διαμέσου των γενεών. Ποια καινούργια δομή θα εμφανιστεί αύριο; Ποιο είναι υο μέρος της ανθρώπινης συμπεριφοράς που υπαγορεύουν τα γονίδια; Σε ποιους καταναγκασμούς της κληρονομικότητας υπόκειται το ανθρώπινο πνεύμα; Με τη συσσώρευση της γνώσης , ο άνθρωπος έγινε το πρώτο προϊόν της εξέλιξης που είναι ικανό να κυριαρχήσει πάνω στην εξέλιξη. Όχι μόνο στην εξέλιξη των άλλων, αλλά και στη δική του εξέλιξη. Ίσως κάποια μέρα θα μπορέσει να επέμβει στην εκτέλεση του γενετικού προγράμματος, ακόμα και στη δομή του, για να διορθώσει ελαττώματά του, για να παρεμβάλει σ’ αυτό συμπληρώματα»