0
Your Καλαθι
Διαταραχές της επικοινωνίας σε ψυχιατρικές παθήσεις
Περιγραφή
Η ιστορία του κόσμου και η ανθρώπινη εξέλιξη χαρακτηρίζονται από δύο στοιχεία: το λόγο, στις διάφορες μορφές του, γραπτό και προφορικό, που αποτελεί μοναδικό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους και την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων που προκύπτει από τη χρήση του και συνδέει τα μέλη του είδους homo sapiens μεταξύ τους και αποτελεί το βασικό υπόστρωμα της μακρο- και μικρο- κοινωνικής οργάνωσης.
Ο λόγος και η επικοινωνία, απαιτούν τη συν-εργασία των κινήσεων, που επεκτείνουν το νόημα, και «χρωματίζουν» κοινωνικά τις έννοιες, τονίζουν ή υποτονίζουν, αποκαλύπτουν ή συγκαλύπτουν νοήματα, ή δίνουν την τελική επιλογή από περισσότερα του ενός νοήματα που περιέχονται σε προτάσεις ή αφηγήσεις. Οι γείτονές μας Ιταλοί είναι γνωστό πως δίνουν ιδιαίτερη σημασία και τονίζουν τη συνέργεια λόγου και κινήσεων στην ομιλία. Εξ ου και το γνωστό ανέκδοτο για τον Ιταλό που μετά από ατύχημα κινδύνευε με ακρωτηριασμό και των δύο χεριών. Αγωνιώντας, είπε: «και μετά πώς θα μιλάω;».
Παρά ταύτα, η εμπειρία μου 30 χρόνων στην ψυχιατρική και η παρακολούθηση μεγάλου αριθμού ειδικευομένων ψυχιάτρων, με προβλημάτισε πολύ διαπιστώνοντας το μικρό βάρος που ο μέσος ψυχίατρος δίνει στις διαταραχές του λόγου και της ψυχοκινητικής λειτουργίας. Αυτό είναι κατανοητό, εφ’ όσον τα σύγχρονα διαγνωστικά συστήματα δίνουν μικρό βάρος στη δυσλειτουργία του λόγου και της κινητικής συμπεριφοράς, λόγω του γεγονότος πως δεν αποτελούν τα κύρια διαγνωστικά συμπτώματα που διαχωρίζουν τις ψυχικές διαταραχές μεταξύ τους. Αυτό γίνεται για το απλό γεγονός πως συμβαίνουν σε όλες τις ψυχικές διαταραχές, με αποτέλεσμα τη διαταραγμένη επικοινωνία του ατόμου με ψυχική διαταραχή με το περιβάλλον του. Η αναγκαία διάκριση των ψυχικών διαταραχών καθίσταται εμμονή και η θεραπεία κατευθύνεται προς την αποδρομή της «νόσου» παρά προς την αποκατάσταση ή τη βελτίωση της επικοινωνίας που είναι πάντοτε διαταραγμένη.
Το βιβλίο του Βάιου Περιτογιάννη και της Βικτωρίας Ζακοπούλου έρχεται να τονίσει την ανάγκη της επικέντρωσης στις διαταραχές του λόγου και στη διαταραγμένη επικοινωνία. Δίνει τα βασικά στοιχεία για την κατανόηση αυτών των προβλημάτων, από άποψη εγκεφαλικής λειτουργίας, αλλά και βοηθάει με αναλυτικές περιγραφές και παραδείγματα στην αναγνώριση των διαταραχών αυτών, ώστε να βοηθήσει τον επαγγελματία της ψυχικής υγείας στην καταγραφή τους. Από αυτή την άποψη θα αποτελέσει βασικό βοήθημα στα επαγγέλματα ψυχικής υγείας. Η πλούσια βιβλιογραφία που το συνοδεύει δίνει την ευκαιρία στον ενδιαφερόμενο να μελετήσει σε βάθος τα προβλήματα αυτά. Με χαρά μου λοιπόν, το καλωσορίζω στην ελληνική βιβλιογραφία της ψυχικής υγείας.
Ο λόγος και η επικοινωνία, απαιτούν τη συν-εργασία των κινήσεων, που επεκτείνουν το νόημα, και «χρωματίζουν» κοινωνικά τις έννοιες, τονίζουν ή υποτονίζουν, αποκαλύπτουν ή συγκαλύπτουν νοήματα, ή δίνουν την τελική επιλογή από περισσότερα του ενός νοήματα που περιέχονται σε προτάσεις ή αφηγήσεις. Οι γείτονές μας Ιταλοί είναι γνωστό πως δίνουν ιδιαίτερη σημασία και τονίζουν τη συνέργεια λόγου και κινήσεων στην ομιλία. Εξ ου και το γνωστό ανέκδοτο για τον Ιταλό που μετά από ατύχημα κινδύνευε με ακρωτηριασμό και των δύο χεριών. Αγωνιώντας, είπε: «και μετά πώς θα μιλάω;».
Παρά ταύτα, η εμπειρία μου 30 χρόνων στην ψυχιατρική και η παρακολούθηση μεγάλου αριθμού ειδικευομένων ψυχιάτρων, με προβλημάτισε πολύ διαπιστώνοντας το μικρό βάρος που ο μέσος ψυχίατρος δίνει στις διαταραχές του λόγου και της ψυχοκινητικής λειτουργίας. Αυτό είναι κατανοητό, εφ’ όσον τα σύγχρονα διαγνωστικά συστήματα δίνουν μικρό βάρος στη δυσλειτουργία του λόγου και της κινητικής συμπεριφοράς, λόγω του γεγονότος πως δεν αποτελούν τα κύρια διαγνωστικά συμπτώματα που διαχωρίζουν τις ψυχικές διαταραχές μεταξύ τους. Αυτό γίνεται για το απλό γεγονός πως συμβαίνουν σε όλες τις ψυχικές διαταραχές, με αποτέλεσμα τη διαταραγμένη επικοινωνία του ατόμου με ψυχική διαταραχή με το περιβάλλον του. Η αναγκαία διάκριση των ψυχικών διαταραχών καθίσταται εμμονή και η θεραπεία κατευθύνεται προς την αποδρομή της «νόσου» παρά προς την αποκατάσταση ή τη βελτίωση της επικοινωνίας που είναι πάντοτε διαταραγμένη.
Το βιβλίο του Βάιου Περιτογιάννη και της Βικτωρίας Ζακοπούλου έρχεται να τονίσει την ανάγκη της επικέντρωσης στις διαταραχές του λόγου και στη διαταραγμένη επικοινωνία. Δίνει τα βασικά στοιχεία για την κατανόηση αυτών των προβλημάτων, από άποψη εγκεφαλικής λειτουργίας, αλλά και βοηθάει με αναλυτικές περιγραφές και παραδείγματα στην αναγνώριση των διαταραχών αυτών, ώστε να βοηθήσει τον επαγγελματία της ψυχικής υγείας στην καταγραφή τους. Από αυτή την άποψη θα αποτελέσει βασικό βοήθημα στα επαγγέλματα ψυχικής υγείας. Η πλούσια βιβλιογραφία που το συνοδεύει δίνει την ευκαιρία στον ενδιαφερόμενο να μελετήσει σε βάθος τα προβλήματα αυτά. Με χαρά μου λοιπόν, το καλωσορίζω στην ελληνική βιβλιογραφία της ψυχικής υγείας.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
