Βυζαντιναί μελέται

Άδικος η κακολογία πάντοτε αλλά, φρονούμεν, διπλασίως αμαρτάνουσιν οι κακολογούντες τον αιώνα μας. Εάν γαρ κύριον του λόγου προτέρημα είναι η διαγνώρισις του αγνώστου, ουδέποτε ο πόθος της ανακαλύψεως έφλεξε την καρδίαν του ανθρώπου, όσον εις τας ημέρας μας.
Καταγίνονται οι αστρονόμοι τους ουρανούς πολίζοντες δια νέων πλανητών οι γεωλόγοι αποκαλύπτοντες τα κρύφια της υδρογείου σφαίρας. Και διασκοπούσι μεν οι Ιστορικοί τα φαινόμενα των πολιτισμών, φανερούσι δε οι μυθιστοριογράφοι τα μυστήρια της οικογενείας και της κοινωνίας. Έκαστος κλάδος του Φυσικού και του Ηθικού κόσμου έχει τους ιεροφάντας του.
Γάλλος τις παλαιοντολόγος, ου μακράν των Αθηνών ανασκάψας απολελιθωμένα τινά ζώων οστά, ανέκραξεν Εύρηκα, εύρηκα! και υπό των ολίγων εκείνων λειψάνων ο φιλέρευνος φωτισθείς, ανωκοδόμησε καινόν τινα κόσμον γεωλογικόν, αυτοσχεδίασε την προκατακλυσμιαίαν ζωολογίαν και γεωγραφίαν της πατρίδος μας.
Γνωστόν ότι οι Τούρκοι τας Αθήνας κυριεύσαντες, άλλην είσοδον αντί της παλαιάς ήνοιξαν εις την Ακρόπολιν. Αιώνες διέτρεξαν έκτοτε. [...] (Από την έκδοση)



ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


ΠΡΟΘΕΩΡΙΑ
Α. ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Β’. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Γ’. ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ
Δ’. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ
Ε’. ΜΩΑΜΕΘ ΚΑΙ ΣΑΡΑΚΗΝΟΙ
ΣΤ’. ΛΕΩΝ Ο ΙΣΑΥΡΟΣ
Ζ’. ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ
Η’. ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑΝ
Θ’. ΦΡΑΓΚΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΙΣ
Ι’. ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΙΑ’. ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΠΡΟΑΓΩΓΗ
ΙΒ’. ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΚΑΡΟΛΟΣ
ΙΓ’. ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΕΩΣ ΟΡΟΘΕΣΙΑ
ΙΔ’. ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΩΝ, ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ
ΙΕ’. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΕΩΣ
ΙΣΤ’. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΑΥΤΩΝ
ΙΖ’. ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΛΙΟΥΤΠΡΑΝΔΟΥ ΠΡΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΝ ΦΩΚΑΝ
ΙΗ’. ΓΛΩΣΣΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
ΙΘ’. ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΜΑ