Χρώματα που μυήθηκαν στις ζωές μας

Χρώματα που μυήθηκαν στις ζωές μας

Με την έκδοση του λευκώματος «Χρώματα που μυήθηκαν στις ζωές μας» από τις εκδόσεις Παπαζήση ολοκληρώνεται μια όμορφη και δημιουργική συνάντηση δύο ανθρώπων των τεχνών, του Τζεμίλ Τουράν και του Κριστιάν Ζάρα.
Ο Κούρδος συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζεμίλ Τουράν είναι γνωστός στα ελληνικά γράμματα αφού έχει γράψει έξι βιβλία (όλα στην ελληνική γλώσσα) και αρθρογραφεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.
Ο Αλβανός ζωγράφος Κριστιάν Ζάρα τελειώνοντας τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας αναζήτησε διάφορες μορφές της καλλιτεχνικής έκφρασης, περνώντας από τους δρόμους της γλυπτικής αλλά και της σκηνογραφίας με σταθερή πάντα αναφορά τη ζωγραφική, συμμετέχοντας σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ανά τον κόσμο.
Τα βιβλία του Τουράν γεμάτα νοσταλγία, πίκρα, θαυμασμό για τις ανθρώπινες αντοχές, ταλαιπωρίες κυνηγημένων και ξεριζωμένων ανθρώπων, ελπίδες, αγώνες, δημιούργησαν στα μάτια του ζωγράφου έντονες εικόνες καθώς τα διάβαζε και με τα χρώματα της παλέτας του ζωντάνεψε μορφές των βιβλίων και φορτισμένες στιγμές.
Έτσι, δημιουργήθηκαν 45 πίνακες ζωγραφικής από μια υπέροχη, αναπάντεχη συνάντηση δύο ανθρώπων από διαφορετικές πατρίδες, από διαφορετικές γενιές, που έσμιξαν στην Ελλάδα.
«Μία φράση ήταν εκείνη που καθόρισε τη συνεργασία μας: “Ξένος είμαι, από την Αλβανία”. Έτσι ένιωθα κι εγώ όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα. Ξένος. Τίποτα μπροστά μου, μόνο δυσκολίες, απομόνωση και μοναξιά, αναμνήσεις και νοσταλγία. Κι ήμουν τότε στην ηλικία του Κριστιάν και πιο μικρός, αλλά και με μία επιπλέον δυσκολία -δεν μπορούσα ούτε για ένα τόσο δα μικρό ταξιδάκι να γυρίσω στην πατρίδα μου, να δω τους γονείς μου, το παιδί μου, αφού για πολιτικούς λόγους ήμουν επικηρυγμένος από το τουρκικό καθεστώς», λέει ο Τζεμίλ Τουράν.
Και συμπληρώνει: «Ένιωθα πια ότι όλοι οι δικοί μου άνθρωποι, οι φίλοι μου, οι αγωνιστές, οι πατριώτες είχαν ξεπεταχτεί μέσα από τα βιβλία μου, είχαν πάρει θέση γύρω μας και ζητούσαν να ζωντανέψουν οι μορφές τους. Το Κουρδιστάν, το Αραράτ, οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες, η σημασία της ελευθερίας, η γλύκα που έχουν τα πιο αιμοβόρα και διαστροφικά βασανιστήρια όταν τα αντέχει το κορμί στο όνομα της ελευθερίας, οι αντοχές του ανθρώπου όταν παλεύει για ιδανικά έφευγαν ως λόγος από τα χείλη μου και γίνονταν πίνακες ζωγραφικής στα μάτια του Κριστιάν.
Από τότε, από κείνη τη συνάντηση, η διεισδυτική ματιά του Κριστιάν χώθηκε μέσα στα βιβλία μου, στη ζωή μου και οι μαρτυρίες μου ντύθηκαν τα χρώματά τους - μαύρο και κόκκινο».